Ursus arctos.  Oso. Oso pardo.

Recortes da Prensa 2000-2021

salir.jpg (922 bytes) Saír         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
 

Habitat:

Vive (de momento) en Asturias, Cantabria e no Pirineo, menos mal.

Algúns morren no intento de pase a Galicia, así o 29 de octubro do 2008 un camión matou un oso na A6 en Trabaledo (León), trátase do 1º caso documentado de morte por atropelo. Tratábase dun macho xovén. A verdade é que estas cousas non deberan ocurrir. As conexións entre comarcas deberan ser naturais.

O seu habitat é en zonas fragosas de carballos, capudres , abelairas, freixos, faias e bidueiros. O ideal son sobre 1.000 a 1.400 metros onde o home o moleste pouco.

Os expertos dicen que a súa población non supera os 80 ou 90 exemplares na Cordillera Cantábrica. Nos Pirineos hai 8 osos actualmente, que se moven dun lado para outro da fronteira entre Navarra e Lérida.

A gran ilusión sería unir as duas zonas.

Galicia non conta. Incríble.

Pode vivir en libertade sobre 25 anos.

Os osos cantábricos viven en áreas pouco habitadas, con densidades de poboación mínimas, entre 6 a 12 persoas por km2.

 

Ver os últimos datos sobre o Oso Pardo en España.

 

Subir a características.

 

 

 

 

 

 

 

Día triste:

Efectivamente, ese día, o 01-11-2004,  morreu Cannelle (Canela), a única osa autóctona dos pirineos, unha zona O Valle de Aspe, a cabalo entre Francia e España. Seica foi en defensa propia según o cazador que a matou, pero eso nono cree ninguén...

O feito é que Canela iba co seu fillo de dez meses e foi atacada polos cans dos cazadores, fíxolle frente, e un cazador pegoulle un tiro. O osezno pequeno escapou, pero a súa supervivencia ten unha probabilidade mínima.

Realmente lamentable. Como se pode ir con cas a unha zona de osos, incrible. Rematamos con todo...O feito sin dúbida é un auténtico crimen...

“Una batida con perros en un sector donde la osa estaba presente no tiene ninguna excusa”, opinan las asociaciones de protección de los animales. A batida era de xabarín. O lugar Urdós.

Canela tiña 15 anos. Agora nos Pirineos soio quedan machos...e catro femias non autóctonas, en total 15 osos. Nos Pirineos quedan agora dous machos autóctonos o resto xa desapareceu: Camille  (sobre 21 años, un metro de altura a catro patas, e 2,80 metros cós brazos levantados) e Chocolat. O resto  son eslovenos.

 Dentro de pouco os osos autóctonos pasarán a historia...

Facía uns  días que morrera Papillón, un oso autóctono de treinta años (morreu de vello 20/08/2004)...que precisamente se apareaba con Canelle...

 

Outro día triste.

Algúns morren no intento de pase a Galicia, así o 29 de octubro do 2008 un camión matou un oso na A6 en Trabaledo (León), trátase do 1º caso documentado de morte por atropelo. Tratábase dun macho xovén. A verdade é que estas cousas non deberan ocurrir. As conexións entre comarcas deberan ser

Subir a características.

 

 

 

 

 

 

 

 
 
 
 

O oso en Galicia:

Pode haber alguén que dispare a este ser ? .....pois si que hai.....o home é incrible.

Os últimos exemplares galegos, foron cazados nos anos 1942 na Pena Boullosa na Serra dos Ancares e en 1946 en Couceiros - Padrenda preto de Pontebarxas na provincia de Ourense.

Efectivamente o último oso matado en Galicia, foi na data do 17 de xunio de 1946, según noticia aparecida no diario "Pueblo Gallego", foi no lugar de Couceiros, Concello de Padrenda, na Provincia de Ourense, onde un paisano Camilo Lloves González, enfrentouse a un gran oso, cunha forquita como única arma. Axudoulle Rogelio, un cativo de 14 anos -el Angelito - que cun apeiro de labranza deixou fora de combate o oso, sendo rematado por un garda civil do posto fronterizo de Ponte Barxas . ( Ata aquí a descripción desta grande azaña...pobre oso...)

Dicen que o feito foi condecorado polo gobernador de Ourense que daquelas era don Vicente Muñoz Calero.

O oso pardo bótase de menos en Galicia

 

A verdade sinto pena...do oso, seguro que si o deixan ir non houbese pasado nada.

En Galicia os osos xa escaseaban no século XIX, pero víanse algúns na Serra do Courel, en Cervantes, en Oseira, Val de Quiroga e na Serra do Oribio. Del dí LÓPEZ SEOANES (1861) que era raro en San Andrés de Illobe, onde foi abatido un exemplar no ano 1848, na Serra do Courel, Burón, montañas de Cervantes, Vilalba e Cerezal, montes Urivios, Convento de Oseira, Val de Quiroga, etc.

Seguramente desapareceu da Serra do Courel na segunda década 1910-1920. No século XIX contaba con oito nucleos que serían o da Ulloa en San Andrés de Illobre, o de Terra de Montes, na área de  confluencia das provincias de Pontevedra, Lugo e Ourense, o da Terra de Trives na Serra de Queixa e San Mamede, o da Fonsagrada no límite de Asturias, o grande nucleo do Cebreiro, na Serra dos Ancares e montes circundantes, o da Terra do Courel e da Serra do mesmo nombre, o de Valdeorras nos montes próximos, e o da terra do Bolo na Serra do Eixo, nos confíns con León e Zamora.

Texto recollido do libro "Atlas de vertebrados de Galicia"  tomo I, colección do Patrimonio ecolóxico realizado pola Sociedade Galega de Historia Natural, esta parte, sobre os mamíferos débese a Manuel Chouza Mata e Roxelia Cid González.

 

Este censo é de 1995. O oso entraba esporádicamente nas serras dos Ancares en Lugo.

------------------------------------------

O OSO VISITA GALICIA EN MAIO DO 2006

O día 15/05/2006 un oso destrozou varios trobos nos montes de Robledo en Rubiá (Ourense). Seica se trata dun oso xoven en busca da femia.

O parecer o oso fixo o mesmo en Quiroga uns días antes.

Teno claro en Galicia. ¡Pobre oso!.

Este mapa marca o camiño que seguiu o oso nas provincias de Lugo e Ourense no mes de maio. Dende Campodola o 28 de abril do 2006 e Paradaseca (6 de maio do 2006) en Quiroga a Robledo de Lastra o 15 de maio do 2006.Voz de Galicia 28/05/2006.

 

Fotografía do video grabado por especialistas da Fundación Oso Pardo en Robledo de Lastra, en Rubiá, Ourense. Simplemente 58 segundos, as 9:30 da noite, o tempo que o oso tratou de chegar as colmeas, pero tropezou co pastor eléctrico que estaba colocado o efecto. Soio o intentou duas veces e logo perdeuse no bosque. Voz de Galicia 28/05/2006.

Sin lugar a dúbidas: o primeiro video no que se graba un oso en Galicia.

¡Enhoraboa os especialistas da Fundación Oso Pardo!.

 

O Oso visita Ourense en abril de 2020, nada menos que temos un video do oso no Invernadeiro.

Efectivamente ver este video:  unha gran noticia.

 

 

Esto é o que conta Laura Fernández no diario La Región de 01/01/2020 sobre este evento.

Con título: Las camaras graban un oso pardo en O Invernadeiro

Estas imágenes serán parte de dicha película que ahora se encuentra en fase de desarrollo y para la que cuenta con financiación de la Axencia Galega das Industrias Culturais

Un oso pardo se ha colado en el Parque Natural do Invernadeiro, en el macizo central ourensano, según el registro  realizado por las cámaras de la película "Montaña ou Morte", producida por Felipe Lage para Zitun Films y dirigidas por Pela del Álamo.

Las imágenes se corresponden con las cámaras de fototrampeo que el equipo de producción tiene, desde hace dos años, repartidas por este espacio natural protegido propiedad de la Xunta de Galicia para registrar fauna salvaje, contando para ello con el asesoramiento de los agentes ambientales de O Invernadeiro Ricardo Prieto Rocha y Tomás Pérez Hernández.

Las grabaciones realizadas en diferentes puntos, y que se incorporarán a la película en fase de desarrollo, que cuenta con financiación de la Axencia Galega das Industrias Culturais (Agadic) y la colaboración do Servizo de Conservación da Natureza de la Xunta en Ourense, fueron calificadas como "sorprendentes" por Xosé Benito Reza, ingeniero de montes que, entre 1995 y 1999, dirigió este parque natural ourensano. "No hay constancia de que el oso pardo llegase nunca hasta aquí, a este santuario de la fauna. Sí que hubo jóvenes aventureros que, desde el norte (León y Asturias), llegaron hasta el río Sil por Rubiá y Valdeorras", relataba Reza, quien dató a principios del siglo XX la presencia del último ejemplar ourensano que resultó "abatido" en Padrenda.

El ejemplar de O Invernadeiro, un macho de entre tres y cinco años, es según Zeitun Films el primero en ser grabado en la zona, y "o primeiro que transita esta comarca nos últimos 150 anos". Según los agentes ambientales de O Invernadeiro, el animal pudo pasar el invierno en el parque procedente, según las primeras hipótesis, de la zona de O Courel

 

 

Subir a características.

 

 

 

 

 

 

 

Seguro que o veremos en Galicia:

A pesar de todo.

Seguro que en Galicia volveremos a ter Osos Pardos nas nosas serras. Segurísimo. ¿ Cando ?... No ano 2005 xa vai sendo hora...é posible.

Dende logo é posible, pero ... a nosa Consellería de medio Ambiente anda moi despistada con esto e outras moitas cousas.

No digamos hoxe, ano 2009 que xa nin existe...

Pode haber alguén que dispare a este ser ? .....pois si que hai.....o home é incrible.

Falase de que en breve (Voz de Galicia do 8 de maio do 2005) haberá unha colonia estable de osos en Galicia. De verdade que me gustaría, pero penso que é unha frase máis e polo tanto producto de que as eleccións están o caer (xunio do 2005). En fin unha mentira máis a que nos teñen acostumados nesta Consellería de Medio Ambiente que fai moitas cousas para a Galería e pouco efectivas e o final sempre somos o número un e pioneiros en todo...pero os osos están en Asturias e Cantabria e nos asubíamos...

O tempo dirá...

O tempo xa falou e dixo que foi mentira o da colonia estable que moitas outras cousas....

Esto non axuda:

Algúns morren no intento de pase a Galicia, así o 29 de octubro do 2008 un camión matou un oso na A6 en Trabaledo (León), trátase do 1º caso documentado de morte por atropelo. Tratábase dun macho xovén. A verdade é que estas cousas non deberan ocurrir. As conexións entre comarcas deberan ser doutro xeito.

Ver este texto de Xavier Lombardero, que lle vexo moita razón sobre este tema:

El oso progresará en Galicia si crece más la población de Asturias y León

Investigan si el macho atropellado en noviembre llegó a la A-6 desorientado a causa de un envenenamiento

Xavier Lombardero

Fecha de publicación: 24/12/2008

La recolonización del oriente gallego por el oso depende en buena medida del aumento de ejemplares en Asturias y León. Y que las distintas comunidades autónomas se coordinen para conservar el hábitat en corredores naturales donde el flujo de osos aún es pequeño y frágil. Organizaciones conservacionistas también opinan que, de no incrementarse los medios técnicos y humanos para vigilar e investigar la caza ilegal o el envenenamiento, la recolonización osera será muy lenta.

En este sentido, aunque la primera necropsia practicada al oso atropellado en noviembre en la A-6, en Vega de Valcarce, no reveló nada sospechoso, se ha solicitado un análisis toxicológico del animal, un macho joven de unos tres años. Se teme que un proceso de envenenamiento hubiera podido influir en la desorientación del oso, llevándolo a internarse de forma extraña en la autovía. Aparentes problemas de coagulación de su sangre apoyarían estas pesquisas. No sería el primer caso. Ya en 1999 apareció gravemente envenenada y desorientada una joven osa recogida en unos prados de Degaña, en la zona asturiana que limita con Lugo. El profesor e investigador del CSIC Javier Naves confirma que «un oso envenenado pierde muchas defensas, capacidades motoras y sensoriales y, por tanto, de reacción y decisión». En Cervantes apareció hace unos años otro gran oso muerto por envenenamiento y en la montaña palentina han caído al menos tres en los últimos tiempos, por el mismo motivo. «La Administración denuncia el veneno, pero con la boca pequeña, porque luego no pone medios para vigilar y controlar los libros de registro de fitosanitarios», dice Roberto Hartasánchez, presidente de Fapas.

En opinión de Ernesto Díaz, de la Plataforma para la Defensa de la Cordillera Cantábrica «urge crear una patrulla especializada en venenos formada por funcionarios de Medio Ambiente y debe haber un esfuerzo especial en la vigilancia de la venta de fitosanitarios en áreas oseras, educando aldea por aldea sobre su riesgo y la legislación sobre su uso ilegal». Cita enclaves con escasa actividad humana para una pequeña red de lugares para los osos: entre Piornedo y la Devesa de Vilarello (Os Ancares), entre las devesas de Paderne y Rogueira (en O Courel) e incluso el monte Oribio, entre Triacastela y Samos. «Es fundamental trabajar con la población. La sociedad gallega tiene una idiosincrasia totalmente diferente a la de Cantabria e incluso la de Asturias y León. Hay que trabajar con los ganaderos y cazadores», añade Díaz.

Como contrapunto a sucesos que afectan al oso en autovías o por la caza en los Pirineos, el biólogo Guillermo Palomero destaca el episodio vivido días atrás en Cantabria. Al pueblo de Caloca fue a parar un oso que venía corrido por una cacería de jabalíes. Llegó a mediodía, delante del camión del pescadero, trotando por una vía de bordes nevados y los vecinos lo han celebrado y respetado. «No hay bellotas ni hayucos en Palencia y el oso se ha metido ahí. Incluso se puede ver otra osa con una cría rompiendo la nieve para buscar bellotas. Sube la gente de Potes a disfrutarlo. Es la buena noticia navideña», dice Palomero.
 

 

 

Subir a características.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O oso pardo en Asturias:

FAPAS

Fundación Oso Pardo. FOP.

PROGRAMA DE CONSERVACION DEL
OSO PARDO 


EN EL PARQUE NATURAL DE SOMIEDO 
(ASTURIAS)

Asturnatura.

 

Subir a características.

 

 

 

 

 

 

Gran noticia:

Fotografía de J.L. Cereijido. Voz de Galicia 31-12-2000

O ano 2000 foi un ano fantástico para os osos en España.

Ata 15 crías tuveron os osos, entre Paxares e os Ancares. Maravilloso.

Hoxe cóntase que sobreviven 86 exemplares en España.

Esta noticia é moi boa para Galicia xa que algún, o mellor, achégase os  Ancares, e tamén poida que os montes de Ourense.

Algún fillo deste osos chegou a Ourense en abril de 2020 nada menos que o Invernadeiro. Un honor...

O feito para estar ledos é que temos 15 osos máis en España.

¡¡ Este osiño quere vivir en Ourense e tamén en Lugo!

Realmente ¿ estamos preparados?.

¡¡¡ Hai que soñar !!!.

Subir a características.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Censo España 2001 - 2019

Notas sacada de la revista BIOlógica de maio do 2001.

Razóns para esperanza en España:

No Pirineo a un lado e outro viven como 12 osos. Na maioría están neste lugar gracias os plans de reintroducción da especie.

Os osos cantábricos son  unos 85. Menos mal. O malo é que están divididos en dúas poblacións, separadas sobre 30 kilómetros, con minas, autopistas, vias do tren e pistas de esquí polo medio. En 1999 , 10 osas tuveron 17 oseznos, o nunca visto nos últimos tempos. No 2000 volveuse a repetir a historia. A cousa non vai mal.

Na fotografía colmenas para os osos, un bon sistema para manter os osos, xa que como é sabido gústanlle moito a mel.

O oso empézase a sentir con orgullo tanto en Asturias como en Cantabria e no Pirineo, o mal que fan é minímo e as indennizacións son rápidas e eficaces. Enhoraboa.

Parque Natural de Somiedo, un dos principais refuxios do oso en Asturias.

En Galicia seguimos sin ser sensibles os osos. Non comprendo como non se fai algo.

A Consellería de Medio Ambiente (ata o 2005) está noutra onda, fai moi pouco ou nada pola fauna galega. Veremos estos que están hoxe si fan algo máis. Eu penso que sí...

 

Como están as cousas no 2019?: a población de osos está formada por 380 exemplares repartidos entre a Cordilleira Cantábrica e os Pirineos. A primeira desta áreas está dividida en dúas subzonas: occidental (280) e oriental (50), según datos da Fundación Oso Pardo.

Pódese decir que está en fase de expansión, según moitos entendidos, así o pode xustificar os avistamentos en Galicia e tamén en Zamora e León.

Subir a características.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fotografías oso 2003:

Fotografía de Francisco Márquez.

No mes de novembro do 2003, a revista "Naturaleza salvaje" publica unha reportaxe "Tras las huellas de los últimos ejemplares salvajes del norte", que firma Francisco Márquez.

A fotografía está sacada o mediodía no Parque Natural de Somiedo e mostra un oso, ¡que marabilla!.

A reportaxe trae outras fotografías que non me atrevo a poñer sin permiso dos autores.

O texto dice ben as claras o que sinten os fotógrafos cando teñen a oportunidade de facer estas fotografías.

Realmente como galego, amante da miña terra e por suposto amante da fotografía sinto envexa...moita envexa.

 

Subir a características.

 

 

 

 

 

 

 

O cambio climático e o oso:

Fai uns días a Academia Rusa informa que os osos que viven no sur do extremo oriente ruso, contrariamente ao que serían os seus hábitos, este inverno non caíron no profundo sono e continuan percorrendo os bosques da rexión siberiana de Primorie.

Este fenómenos, o parecer, afecta únicamente os machos, xa que as femias e os osiños continuan hibernando. Nestos lugares alcánzanse temperaturas de 30º baixo cero, e inda así o parecer os osos non descansan.

Algo está a ocurrir.

Os científicos rusos falan do cambio climático que está a producir estos efectos...

Que haxa persoas que inda dubidan deste cambio climático, dende logo, chama a atención, sobre todo os osos...

Ver estos datos de 2019 sobre o que afecta o cambio climático o Oso Pardo en España.

Subir a características.

 

 

 

 

 

 

 

 

Un pouco de broma:

Pulsar este link para oir o oso.

En Galicia é o único que podemos facer...

¡Unha magoa!.

 

Subir a características.

 

 

 

 

 

O  aumento de osos en Cantabria unha boa noticia

 

Descoñezo o autor da fotografías na que se ve unha femia con tres oseznos.

A noticia é boísima, a población do osos da cordilleira cantábrica pasa dos dous centenares, a cousa está entre 195 e 210 osos. Nunha palabra parece que se superou o mínimo para que sexa viable a corto plazo,.

Seguimos en peligro de extinción pero menos.

O reto nos próximos anos está no estudio de identificación dos pasillos entre comunidades, os chamados corredores polos que os machos pasan de Oriente a ccidente, así como a previsión de daños na apicuntura, na agricultura e na ganadería.

 

 

Subir a características.

 

 

 

 

 

 

 

 

Froitos para o Oso

Unha gran iniciativa asturiana "Frutos para el oso", do Fondo dos Animais Salvaxes (FAPAS), remata de ser premiada como un dos mellores proxectos de conservación da fauna do mundo.

O proxecto está a levarse a cabo en Taverga (Asturias). O proxecto vai competir a nivel mundial con outros e serán os internautas os que elixan cal é o mellor.

Plantarán entre outras cousas mil frutais e implatarán 150 colmeas de abellas.

Nota: os frutais que plantan son mazairas, cerdeiras e un tipo de serbal.

Subir a características.

Subir a características.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O oso en Europa.

Fonte Scencia. Parece que  o oso vai a máis en Europa, dunha mellor sorte que o lobo, seica é máis apreciado pola xente.

 

Ver este artigo de El País.

Conquista Europa + 2014

Subir a características.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Que facer en caso de atopar un oso

 

 

Ir a este link e entrar no apartado "Aprende sobre el oso pardo"

Subir a características.