Razas de burros  españolas  e  portuguesas recoñecidas actualmente:

(Moita desta información está sacada da www Asociación de Amigos del Burro e ampliacións con datos doutras links da rede. Tamén hai datos sacados do libro "Asnos y mulos" de Víctor Simeón. E tamén deste link de Feagas)

Burro

Zamorano-

Leonés

Castilla-León

 

   

Burro

Andaluz

Andalucia

   

Burro

Catalán

Cataluña

 

   

Burro de las

Encartaciones.

País Vasco

   

Burro

Majorero

Canarias. Fuerteventura

 

   

Burro

Balear

Islas Baleares.

   

Burro

Fariñeiro

Galicia. (Sin reconocer).

 

   

Burro de

Miranda.

Portugal

Ver un video de Youtube con explicacións e imaxes.

Volver a datos do burro fariñeiro.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ver características:

Zamorano-Leonés:

Este asno é máis rechoncho e con máis oso que o burro catalán.

A raza asnal zamorano-leonesa ocupaba a principios de século toda a provincia de Zamora e o Norte de Salamanca. Actualmente, salvo algún exemplar aislado, está nas comarcas zamoranas de Carballeda, Aliste, Alba e Sayago. Os mellores exemplares están na área de San Vitero - Pina - Almaráz.

Foi orixinaria a  partir do Equus asinus europeus na zona xeográfica delimitada pola Cordillera Cantábrica e os ríos Cea e Orbigo, de onde posteriomente extendeuse polas dúas Castillas. O seu importante pasado como animal de carga e tracción non salvou a esta raza do progreso tecnolóxico. De feito nos sesenta  estuvo en período real de extinción a causa da mecanización dos transportes nos campos e da desaparición dos criadores.

A partir do ano 1980 recibiu protección oficial por parte do Ministerio de Agricultura e considerouse dende 1987 en vías de extinción.

Actualmente ASZAL (Asociación Nacional de Criadores de la Raza Asnal Zamorano-Leonesa) co apoio da Comunidade de Castilla-León levan o libro xenealóxico da raza.

Caracterízase pola cor escura da súa capa, a súa voluminosa cabeza e un abondoso pelaxe en todo o seu corpo. O seu censo redúcese a varios exemplares de pura raza.

Da www Trofeo_caballo, está sacado este pequeno resumen: (http://www.trofeocaballo.wanadoo.es/trofeocaballo/html/carticulos/47470_1.html)

El patrón racial

La cabeza del burro castellano es grande y alargada, más pequeña en el caso de las hembras y con una amplia nuca. Las orejas son grandes y anchas, su hocico tiene el chaflán característico y cuenta con una potente mandíbula inferior de canal amplio. El burro de Castilla tiene un cuello corto, recto y musculoso, aunque una vez más es más fino en las hembras. Su tronco es moderadamente corto, con una cruz poco destacada y una grupa elevada, oblicua o almendrada, mientras que el pecho es alto, ancho y profundo. Sus patas son gruesas y están pobladas de abundante pelo, con unos cascos anchos y bien desarrollados. La capa predominante es la negra degradada hasta convertirse en plateada en las cercanías de la nariz, alrededor de los ojos, axilas, parte inferior del pecho y cara de las nalgas, bragadas y bajo vientre. Tiene un gran desarrollo capilar-lanar que le otorga una particular fisonomía. El desarrollo del burro Zamorano-Leonés está actualmente controlado por su propio Libro Genealógico, que gestiona la Junta de Castilla y León desde hace seis años. Esto, sin duda, ha supuesto un gran impulso para el sector y para la raza, que camina desgraciadamente hacia la extinción. Jesús de Gabriel, presidente de la Asociación de Criadores de Burros Zamorano-Leonés (ASZAL), no puede ser más tajante: “Esta raza corre peligro actualmente y por esto está correctamente declarado animal en peligro de extinción”.

Entre os seus problemas actuais, figuran os cambios de usos e costumes, ligados á modernización das explotacións agrarias; a falta de campañas de educación e valoración da raza e os problemas socioeconómicos agrarios globais: envellecemento, reducción da población activa, emigración...

 

Burro Zamorano-leonés. Fotografía do libro "Asnos y mulos" de Víctor Siméon.

Volver

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Andaluz:

O burro andaluz-cordobés, procedente do Equus asinus somalensis, orixinario de Egipto, e influido por el Equus asinus taeniopus e que chegou a Península polo Norte de Africa, foi introducido en Andalucía fai máis de tres mil anos.

Actualmente atópase en Andalucía sobre todo Córdoba e Sevilla pero tamén se atopa na Comunidade Autónoma de  Extramadura.

O exercito español que facía gran uso das mulas obtidas deste asno para o transporte de material e da intendencia foi durante moito tempo o depositario do libro xenealóxico deste asno.

Actualmente é a asociación ANCRAA (Asociación Nacional de criadores de la Raza Asnal Andaluza) a que se ocupa da súa tutela. Esta raza estaba en período de extinción no ano 2001.

O patrón racial

Son individuos de gran alzada tanto en machos (160 cm) como nas femias (150 cm). De conformación armónica e robusta, presentan un perfil subconvexo, refírese á cabeza, cuello musculoso, a cruz alta , o tronco cilíndrico e grupa redondeada. A capa característica é a torda clara (rucio), rodada e con  pelo fino, suave e corto.

As orellas son anchas na base, moi finas erguidas e separadas.

Son tamén de máis peso que o catalán. O macho pode chegar a pesar 350 kg.

O temperamento é tranquilo e apacible. Moi bon traballador. Aguante moito sin beber e soporta a calor perfectamente.

O temperamento é tranquilo e apacible, e dispón dunha notable enerxía e gran resistencia. Está moi aclimatado á calor e á escaseza de auga.

Na actualidade non hai máis de 300 exemplares.

 

Burro andaluz. Fotografía do libro "Asnos y mulos" de Víctor Siméon.

Volver

 

 

 

 

 

 

---0---

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Catalán

A raza catalana tamén ten a súa orixen no Equus asinus europeus.  De tódolos xeitos o burro catalán aparece xa nas obras de Plinio el Viejo e de Varrón. A denominación de burro catalán xa aparece a partir do ano 938 (nos arquivos da Corona de Aragón).

Atópanse burros cataláns actualmente no so no Pirineo  e LLeida, tamén en Huesca, Toledo e zonas de Sevilla. de tódolos xeitos en Cataluña hai o 80% destos burros.

A guerra civil española estuvo a punto de facer desaparecer este burro. Pero curiosamente na década 1940-1950 foi o máximo período de prosperidade simplemente xa que se volveu, non había máis remedio, os métodos agrícolas tradicionais.

O cabalo catalán foi exportado nada menos que a EEUU en 1892 e 1895 alí foron 400 burros e 200 burras. Estos animais foron a base da raza Kentucky Catalan Donkey.

Posteriormente na década dos sesenta veuse abaixo outra vez: mecanización dos traballos agrícolas e o éxodo rural foron as causas...

Actualmente a Asociació per el Foment de la raÇa Asinina catalana AFRAC  é o organismo encargado da xestión do libro xenealóxico creado no 2002.

El patrón racial

Su área de origen es en Cataluña, en concreto en las provincias de Gerona, Barcelona y Lérida. Donde hay más censados es en las comarcas de Berguedá y Girona.  Se trata de un animal e aspecto más longilíneo y de mayor alzada (1,60 m) que el asno Zamorano-leones. Las hembras son un poco más pequeñas sobre 20 cms. menos en la cruz. El dorso es recto y largo, en su unión con la grupa se observa un estrechamiento notable, la grupa es angulosa, sobre todo en los machos.Cabeza pesada y frente amplia. Los ojos son expresivos. Los maxilares fuertes y el hocico ensanchado. El cuello es robusto y flexible. La cruz destacada le da un aire erguido. Gran amplitud de pecho con costillares largos y vientre recogido. La cola presenta un abundante mechón terminal y es de inserción baja. La capa va del rojizo al negro azabache. A veces con degradaciones en axilas, nalgas y extremidades.

El pelaje es de color negro. El vientre y la cara interna de las extremidades presenta decoloraciones blanquecinas. Al igual que la nariz, la región orbital y la base de las orejas.

 Se trata de un animal con un gran vigor y carácter. Su Libro genealógico empezó a finales del siglo XIX, en 1880. En aquella época solo figuran ocho asnas y dos sementales.

En su origen parece haber intervenido el garañón de Poitou. A su vez el asno catalán habría contribuido a formar razas como el  Mallorquín.

O tronco é o máis alargado e a pelaxe é de tonalidade oscura.

Burro catalán.

Actualmente xa hai ata pegatinas para potenciar este burro catalán; o peor é que moitas delas son para situar o burro catalán frente o touro español, e algunhas son de moi mal gusto...para o touro claro...

Abunda bastante.

Burro catalán, fotografía sacada do libro "Asnos y mulos" de Víctor Siméon.

 

Volver

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Burro de las Encartaciones:

 

O seu orixen,  está nas Encartaciones de Bizkaia, e zonas colindantes,  inda que pódense atopar exemplares no Noroeste de Alava.

 

Este burro é máis pequeno que os outros. De feito non supera os 120 cms na súa cruz.Ten tamén as orellas moito máis pequenas.

Este burro foi usado aparte dos traballos agrícolas polos pastores para baixar a leite das ovellas ordeñadas nos pastos de verán.

É famoso polo pequeno e duro. De feito no século XV fray Juan de Zumárraga, que era orixinario de Durango e que foi arzobispo de México, pidiu que lle enviaran a América estos burros, para que non foran os indianos os que tuveran que transportar cargas pesadas.

El patrón racial

Son asnos de pequeño tamaño (no supera los 120 cm. de alzada a la cruz), proporcionados y equilibrados. El color de la capa es castaño y negro pudiendo presentar listón oscuro en escápulas y columna vertebral. Hay degradaciones de color alrededor del hocico, zonas alrededor de los ojos, axilas, vientre y bragadas. Poseen orejas menudas y cascos pequeños. Existe un proyecto de creación de una reserva de esta especie en el municipio vizcaino de Gordexola. Desde 1996 funciona la Asociación ADEBUEN (Asociación para la Defensa del Burro de Las Encartaciones).

 www.nekanet.net/ razas/asno_c.htm

 

Burro ou Asno das Encartaciones.

Actualmente fálase de que está en peligro de desaparición. Sobre 100 machos e 100 femias.

Cor marrón escura e orellas pequenas.

 

Femia do burro de las Encartaciones.

Fotografías neste link: Ver este link.

Tamén este outro: www.nekanet.net/ razas/asno_c.htm

Posteriormente no Rexo en Allariz ven esta cría de burro das Encartaciones:

Burro das Encartacións. O Rexo. Allariz.

 

A cría.

 

Outra imaxen.

Volver

 

 

 

---0---

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Burro Majorero:

Fotografía de José María de Felipe y Cruz. Tefía (Fuerteventura). Os burros majoreros están hoxe en Fuerteventura a maioría.

Esta raza procede do Equus asinus africanus. A maioría están na isla de Fuerteventura, seguramente foron introducidos na conquista desta isla.

Animais perfectamente adaptados as condicións das islas, destacando pola súa rusticidade e sobriedade, soportando perfectamente as privacións. Antiguamente traballaban no campo hoxe fan de todo dende compañía ata usos turísticos.

El patrón racial

Procedente del Noroeste Africano que se adaptaron a las Canarias por su adaptabilidad a suelos volcánicos. No son de gran envergadura (cruz media de 110cm y un peso medio de 100-150kg) y su color de pelo es grisáceo oscuro y claro. Son animales rústicos y sobrios. Longevos. En 1999 su población contaba con 350 animales.

La mayoría están en la isla de Fuerteventura.

Su característica más acusada es la rusticidad y la adaptación al medio donde vive.

 

Volver

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Burro Balear:

O burro balear é moi parecido o catalán.

O burro balear é moi similar o burro catalán. Atópase principalmente en Mallorca e  Menorca e non hai ningún exemplar actualmente en Elvissa e Formentera.

El patrón racial

Desciende de la catalana y se ha modificado por el efecto de insularidad. Sólo hay cuatro hembras y dos machos registrados en 1995. Hay otros asnos en Baleares que proceden de razas africanas o andaluzas, pero los auténticos burros baleares es posible que hayan desaparecido o esté a punto de hacerlo.

Entre 1,40 y 1,50 metros. Un poco más pequeño que el catalán.

 

Recentemente nunha visita a Menorca aporto estas dúas fotografías do burro balear que dende logo son curiosas:

Descoñezo o  autor da fotografía.

A fotografía é de Jaume Serrat e nela vese un burro balear e detrás a Taula de Talatí.

------------------------------------------------

Volver

Nota:

No Catálogo Oficial das razas de gando de España  orden APA/661/2006 de 3 de marzo cita as seguintes razas oficiais en España de gando asnal :

Asnal:
Andaluza, Asno de las Encartaciones, Balear, Catalana, Majorera y Zamorano-Leonés.

Sobre ó anterior hai un estudio da Universidade catalana, onde fala da separación ou diferencias entre as razas catalana e andaluza, onde dice que a diferencia é grande; non así entre as razas do norte de España, onde a diferencia é moito menor. Tamén a raza menorquina e catalana están moi preto.

O estudio está neste link. http://www.tdx.cesca.es/TDX-1030103-164439/

Volver a datos do burro fariñeiro.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Burro de Miranda.

A localidade de Miranda está situada no noreste de Portugal  e é a área de orixen da única raza asnal autóctona de Portugal, o Burro de Miranda. Tratase da Rexión de Trasmontes e o alto douro de Portugal, moi preto de Zamora e de Ourense.

O estandar é moi parecido ó burro zamorano, que está próximo á zona.

Ver a páxina web da Associacçao para o estudio e protecçao do Gado asinino de Miranda. Este e o link

Deste link saco o Patrón racial e un pequeno texto da Asociación que hai no lugar.

Patrón racial

O burro de Miranda possui características únicas que nos permitem identificar o animal. São elas:

- Pelagem de côr castanha escura com gradações mais claras nos costados e face inferior do tronco.
- Pêlo comprido e grosso.
- Orelhas grandes, largas na base e arredondadas na ponta, e com pêlo abundante.
- Cabeça volumosa.
- Focinho curto com a extremidade branca.
- Lábios grossos.
- Olhos rodeados por uma mancha branca.
- Pescoço curto e grosso.
- Peito largo.
- Estatura elevada, mais do que 1,20 m , idealmente com 1,35 m.
- Fisicamente robustos com patas grossas.
- Temperamento dócil.

Ver páxina web da Associacçao para o estudio e protecçao do Gado asinino. link

A AEPGA - Associação para o Estudo e Protecção do Gado Asinino é uma associação sem fins lucrativos que foi fundada a 9 de Maio de 2001 e tem por objecto social a protecção e promoção do Gado Asinino, em particular a raça autóctone de asininos das Terras de Miranda – Burro de Miranda. Esta associação reúne criadores e admiradores deste gado e contribui para o melhoramento genético e criação de um conjunto de animais de características semelhantes, que actualmente sobrevive no Planalto Mirandês, representando a primeira raça autóctone de asininos de Portugal.

Em linhas gerais, a AEPGA pretende a preservação e aproveitamento desta raça autóctone de forma a salvar um património genético, ecológico e cultural único no nosso país. Pretende-se também re-valorizar a imagem do Burro a nível nacional, particularmente do Burro de Miranda, contribuindo para a recuperação do seu efectivo e potenciação de um modelo de aproveitamento socio-económico que respeite e preserve o riquíssimo património cultural e natural da região do Nordeste Transmontano.

A AEPGA possui três centros vocacionados para actividades específicas, onde se encontram alojados os animais (burros) pertencentes à Associação.

Burro de Miranda, fotografía sacada do link especificado. Descoñezo o autor.
 

 

Volver

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

VIDEO CON EXPLICACIÓNS E IMAXES.

 

Volver