As carballeiras son lugares poboados de carballos ou terreo onde predominan.
Dende logo as Carballeiras poden estar pretos dos ríos, inda que no sexan características dos mesmos. A Carballeira de Gres no río Ulla é famosísima e preciosa. Tamén a carballeira de Caldas de Reis, a carón do río Umia, é marabillosa. Outra carballeira moi bonita é a de Berdeogas en Dumbria, tamén a carón dun río o Albarellos, afluente dorío Castro.
Estas son as posicións dos árbores de ribeira en moitos casos. Pero as carballeiras as veces están a carón dos ríos:
Así a liña 1ª é a carón do río, neste caso poño como exemplo o río Lor, no Caurel: nesta liña 1 están os salgueiros, bidueiros e amieiros. (Norma xeral)
Así na 2º liña: os chopos, freixos, etc (Norma xeral)
Árbores en 3º liña: os castaños nos soutos e os carballos nas carballeiras, etc. (Norma xeral)
Aínda que se trata de vexetación autóctona e de formacións que poden atoparse en estado natural, o home debeu influír bastante nelas, xa que están documentadas importantes plantacións de carballos en Galicia entre os séculos XV e XVIII. Prefiren solos fondos e clima húmido, e melloran a calidade do solo sobre o que se asentan. As carballeiras sufriron unha gran diminución do terreo que ocupaban, a pesar do cal aínda existen na actualidade algunhas de notable extensión.
As Carballeiras en Galicia son algo mais cun conxunto de árbores..."Ei carballeira, o que me dé un pau doulle un peso, e sí é de carballo trinta reás....." dito típico de Graíces , preto da Peroxa en Ourense
En algúns lugares os bosques de carballos tamén se chaman touzas e carballal ( por exemplo en Camba ( ourense)). Tamén Carballal, Carballedo e Carballidos.
Os romanos chamánbanlle os lugares onde había carballeiras Lucus, precisamente o nome de Lugo que ven desta palabra fai referencia a lugares onde había carballos. Parece lóxico pensar que en Lugo houbese un bosque sagrado ou algo similar.
En Galicia hai carballeiras en moitos concellos, moitas delas moi famosas, como:
Saír.