Na fotografía agurgulla.
Vexo este texto de Xosé Neira Vilas:
"...O río segue no seu, como hai catro ou cinco ou cen mil
anos. Segue rolando, moendo o tempo e luíndo pelouros con feroce
teimosía: dabúa, ruxe, agurgulla en escumas,
fura nas raiceiras, e eu vexo nel a vida, o alento de cada hora
dándolle feitío á eternidade, e síntome cativa no arrimo desta
arela, destas pedras carricentas postas polo xenio Andeiro dos
romanos..."
Nesta fotografía sacada en Fonmiñá vense os globiños que
saen da auga. Tamén se chaman abrollar, un galego é incrible e
ten cantidade de léxico para todo.