A palabra Lizgairo   está sacada dun libro que leva por título "Río Miño  unha viaxe entre solsticios", escrito por  Xesús Fraga, e que fala do río Miño en todo o libro. Un libro escrito no ano 2021 e polo que felicito ao autor.

Escribindo sobre o seu recorrido entre Lugo e Os Peares pon o seguinte texto:

..." Unha vez superada a presa de Belesar, o Miño rexuvenece. Volve ser un río mozo, como se de golpe se esvanecese o peso do centenar de quilómetros que xa leva ao lombo dende o seu nacmento. Corre veloz, entre rápidos espumosos, pronto e lizgairo, como o calificaría Ánxel Fole, desexoso de recuperar o tempo perdido, de recuperar tamén a axilidade anquilosada logo de tanta inmobilidade pantanosa, feliz de verse fluír entre penas...".

 

Xusto neste lugar, onde o río Miño deixa o encoro de Belesar.

Ponte da estrada Lu-533.

Vese o río entre rápidos espumosos, pronto e lizgairo.

 

O río Miño un pouco máis abaixo, na Ponte de San Fiz. A estrada é a de Monforte a Chantada.

 

Lizgairo ten , neste caso, o sentido de dilixente, que discurre como debe ser e como era en tempos e que sabe ó que lle convén. A verdade é que o río Miño pouco lle queda para chegar a cola doutro encoro,  o dos Peares. Unha auténtica mágoa.

O encoro de Belesar e o grupo de encoros que hai no río Miño, Peares, Velle, Castrelo, Frieira e o propio Belesar, dice Xesús Fraga, e eu me sumo a ese texto que son "...Un verdadeiro Moloh, demo industrial que invadiu para sempre unha paraxe que nada puido facer contra el...".

 

 

 

Saír.