Hyla arbórea.

Ra de Santo Antón. (Rana de San Antón)

Ra de San Antón. Foto Guias Everest.

Esta ra chega o tono máis alto de canto das ras galegas. É moi pequena 5 cms. 

O seu rasgo distintivo é que os dedos terminan en ventosas redondeadas. Non é moi acuática, pero métese na auga para aparearse. Vive preferentemente en estratos arbustivos e altos. 

Abondosa en Galicia nas zonas marítimo costeiras, marxes das lagoas, encoros, brañas e cursos lentos de auga.

Ver características.

 

salir.jpg (922 bytes) Saír          

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ra de Santo Antón: características. 

 

Ra de San Antón. Foto Guias Everest.

Nome científico Nome galego Nome castelán
     
Dimensións Identificación Habitats
     
Alimentación Reproducción Inimigos
     
Distribución Galicia Interés protección
     
Links O croar da raniña Bibliografía
     
  Está a facerse vexetariana.  

 

salir.jpg (922 bytes) Saír                               

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nome científico

Nome científico:

Hyla arborea. ( Linnaeus, 1758)

Clasificación:

Reino:              Animalia

Clase:              Anfibios

Orden:             Anuros (anfibios sin cola)

Familia:           Hylidae

Género:           Hyla

Especie:          Hyla arborea (Linnaeus, 1758)

 

 

Volver a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nome galego

Nome galego

Ra de Santo  Antón. Ranilla. Ra estroza. Estroza. Rela común. Carranco.

 

 

 

Volver a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nome castelán

Nome castelán:

Ra de San Antón. Foto en Castro de Ribeiras de Lea ( Lugo)

Rana de San Antón.

 

 

Volver a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dimensións

Dimensións:

Ra pequena. 3,5 a 5 cms. Na fotografía pode verse a proporción coa man. As femias son máis grandes cós machos.

 

 

 

Volver a características

 

 

 

 

Identificación:

Identificación:

Ra de San Antón. Foto en Castro de Ribeiras de Lea ( Lugo)

A súa cor  é verde lisa e case blanca por baixo. Normalmente ten unhas liñas negras polos costados, tímpanos e ollos separan o dorso do ventre.

Pode cambiar a cor ata o pardo .

Os ollos son grandes e sobresaintes. A pupila é horizontal e o iris e de cor dourado.

Ten, como xa está dito discos adhesivos nos dedos, esta quizás sexa a característica máis importante.

Ten unha banda negra dende o ollo ata a cadeira.

 

 

Volver a características

 

 

 

 

Alimentación:

Alimentación:

rion1.jpg (21097 bytes)

Gústanlle tódolos insectos. Tamén come arácnidos e opalións.

As veces tamén lle vai unha miñoca.

Cando se aparea o macho non come. 

Ra de San Antón. Foto Guias Everest.

Atención esta ra está a facerse vexetariana, incrible pero certo. Ver este link.

Estamos a cambiar a nosa natureza...

Ten unha explicación, debido as altas temperaturas esta é unha forma de combatila xa que o aporte proteínico é moito menos e así poden ir tirando...

 

Volver a características

 

 

 

 

Depredadores:

Inimigos:

Ra de San Antón. Foto Guias Everest.

Ten a tira de depredadores, como tódolas ras, dende as cóbregas ata as aves.

Por suposto o maior inimigo é o home xa que queima montes, deseca lagoas, encauza ríos e desfai as beiras dos ríos e regatos que son puro cemento e un longo etc. de desfeitas actuais, que máis ben demostra que o único que interesa son os cartos e o demais, a nosa natureza que a parta un raio. Realmente a ra de San Antón ten dificil a súa existencia.

Últimamente coa introducción de especies foráneas de peixes e cangrexos en lagoas e brañas  é unha desfeita como afecta a estas rás.

Hai zonas como no Ribeiro que está en perigo crítico.

 

 

Volver a características

 

 

 

 

Habitats:

Habitats:

Estroza. Macho adulto en Cecebre ( A Coruña)

Vive preferentemente nas árbores. É unha especie preferentemente nocturna e crepuscular.

Dende logo é unha ra pouco acuática.

Gracias as súas ventoxas dixitais está moi dotada para andar polas árbores.

Gusta de tódolos xeitos dos territorios con masas de auga permanentes, con abondosa vexetación nas marxes, como grandes charcas, lagoas, xunqueiras, ríos de correntes lentas.

 

 

Volver a características

 

 

 

 

Reproducción:

Reproducción:

Ra de San Antón.

Desova en bolas grumosas. O celo ten lugar na primaveira e chega ata o verán. Entón xúntanse os machos a cantar nos regueiros pouco profundos.

Na primeira fotografía vese un macho croando. O seu croar é moi alto e escoitase moi lonxe. Escoitar o croar desta raniña neste link.

Desplázase ata 1.500 metros a determinadas charcas para aparearse. É  moi esixente coas charcas onde se aparea, non lle vale calquera: entre 6 e 10,2 de PH, normalmente sin peixes e con vexetación.

O canto chega moi lexos nas noites húmidas de primaveira.

Sin dudalo é a ra que en Galicia mellor canto ten. Dende logo, é a que máis lexos chega. O seu canto é ruidoso formando un coro nocturno de tres a seis "guecs-guecs" por segundo.

Polo demais sigue as mismas pautas que tódalas rás.

A reproducción empeza en marzo. O canto dos machos acompaña os pescos da troita nos primeiros días e dura ata xuño. Os machos poden cantar metidos na auga, nadando, ou ben na beira, formando as veces grandes concentracións.

Por certo o macho ten os membros anteriores mais grandes ca femia e na primaveira mostran unhas rugosidades negruznas na base do primeiro dedo que lle van a servir para agarrarse as femias no momento das manifestacións nupciais. É o que se chama amplexus, que son posturas moi peculiares.

Cando freza pon entre 2 a 125 ovos e esto faino entre 2 a 53 veces. En total sobre 2000 ovos. O macho vai fecundando os ovos que pon a femia, con esta postura, que non é o que se pode pensar. O amplexo é precisamente, esa pretuberancia para collerse ben a femia e poder desenrolar esa labor, básica para a vida.

Máis adiante apareceran, a partir dos ovos os cágados. Os cágados poden chegar a ser moi grandes. A metamorfose soe durar 2-4 meses, saíndo da auga a meirande parte dos xuvenís ó remate do verán.

O proceso é moi complicado xa que os cágados pasan da sustitución de algúns membros a aparición de outros. Así aparecen as patas e o aparato respiratorio branquial é sustituido por outro pulmonar.

Ver un pequeno esquema:

 

METAMORFOSIS.

A metamorfosis das ras é incrible, e aparece nos dibuxos feitos por Felix Rodriguez de la Fuente, nos seus cadernos de campo.

Na parte de abaixo os ovos, que as ras poñen baixo a auga formando grandes masas de globos.

Logo pasa a cágado ápodo, é decir sin patas. Dibuxo 2.

Máis tarde no dibuxo tres aparecen as patas.

Finalmente nos dibuxos de arriba o cágado xa se convirte en rá con cola que perde logo no último estadio.

Alcanza a madurez sexual os dous anos.

Logo vive entre 6 a 9 anos, con un pouco de sorte.

 

 

Volver a características

 

 

 

 

Interés:

Interés:

Ra de San Antón. Foto Guias Everest.

Moito como tódolos anfibios. 

 

 

Volver a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Protección:

Protección:

Ra de San Antón. Foto Guias Everest.

Case ameazada NT na  UICN.

Preocupación menor IC.

Persoalmente penso que en Galicia está moi ameazada: desecación de charcas e lagoas, introducción nelas de especies foráneas, incendios e un longo etc.

 

 

Volver a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Distribución en Galicia:

Distribución en Galicia:

Ra de San Antón. Foto Guias Everest.

Común en Galicia, onde se comprobou a súa presencia dende o nivel do mar ata os 1.800 metros de Peña Trevinca. Pero está irregularmente repartida.

En Ourense está por Manzaneda, Trevinca,  A cañiza, na zona do Tamega, na Serra de Leboreiro, pero dende logo irregularmente repartida.

No Ribeiro está en perigro crítico.

 

Volver a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O croar da raniña de San Antón.

O croar da raniña:

Pulsando este link pódese oir o seu croar. O croar desta raniña é o máis potente de tódalas ras de Galicia. Para conseguilo incha dunha forma incrible unha bolsiña que ten para este menester. A bolsa incha tanto que pode poñerse moito máis grande que a súa cabeza, ver si non a fotografía.

Fotografía sacada deste link.

Por certo que o canto da raniña máis a fotografía están sacados dun link sobre o Atlas herpetalógico de Andalucia. Una www de Juan Pablo Gonzalez de la Vega. Dar as gracias.

 

 

Volver a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Links interesantes.

Una www de Juan Pablo Gonzalez de la Vega. Dar as gracias.

 

Volver a características

 

 

 

 

 

 

 

Bibliografía:

Fontes:

 Esos anfibios e reptiles gallegos. Jose Curt y Pedro Galán.

Tamén utilizo o libro Atlas de vertebrados de Galicia, o tomo I,  feito pola Sociedade Galega de Historia natural en 1995, un gran libro sin dúbida.

Algunha fotografía está sacada da guía de Everest.

Tamén usei o libro "Anfibios españoles" de Alfredo Salvador y Mario Garcia París. Editorial Esfagnos.

 

 

Volver a características

 

 

 

flecha.jpg (1049 bytes) Subir