|
|
|
Saír
Cando o río soa auga leva.
Neva no Miño, a auga ven de camiño.
Ao pé do río non merques caserío.
Río que non fai ruído, ou ben secou ou encorou.
Auga corrente non mata a xente, auga encorada tena matada.
Si a auga non corre o río morre.
Cando chove arreo o río asulaga o terreo.
Ramos mollados e Pascuas enxoitas, bo ano de froitas e troitas.
A río revolto ganancia de pescadores.
Non se collen as troitas a bragas enxoitas.
No bo río péscase a troita.
Auga pasada non move muíño.
Auga que non vas beber, déixaa correr.
Auga corrente non mata a xente, auga encorada tena matada.
Ao pasar o río ¡ai santiño mío!, pero xa pasado, santo olvidado.
A auga é a sangue da natureza.
Nunca digas desta auga non beberei.
Nunca escupas nin mexes no río, podes ter que beber a súa auga.
A auga desgasta a pedra.
Nalgún río é un crimen sacar peixes, noutros un milagro.
(Richardson).
Os pequenos regatos fan os grandes ríos.
Cando a neve chega o Miño, na montaña non se ve o camiño.
Treboada no Miño, peixe, pan e viño.
A anguía en empanada e a lamprea escabechada.
Pescador de cana, perde máis que gana.
A barca pasa, pero o río queda. (P. Malayo)
O día que envelenemos o último río, cortado a última árbore e
matado o último animal, darémonos conta de que o diñeiro non se come.
Únicamente os peixes mortos nadan coa corrente. (P. chino)
Dálle un peixe e ceará esta noite, ensínalle a pescar e ceará sempre.
(P. chino).
Quen vai o río molla o cú. (Certifico que é totalmente certo. P.
pescador)
Deixade os que saben nadar porque os que non saben xa son meus, dixo o
río.