Vese moito, polo menos en Ourense, preto dos ríos, pero en lugares secos, terrapléns sobre todo. É moi abondosa.
Pode ter ata 1 metro. Está cuberta de pelos punzantes pero suaves.
O nome provén de que antigamente creíase que esta planta era moi boa para cando picaba unha víbora. (Non é certo).
A fotografía, do autor da www, está feita no Paseo das Ninfas, a carón do río Miño, en Ourense.
Echium vulgare. Viboreira.
Fotografía do autor da www.
Planta de 20-90 cm. Follas moi ásperas, as inferiores elipsoides ou lanceoladas, pecioladas, as máis altas lanceoladas e sentadas.Cáliz de 5-7 mm. Corola de 10-19 mm., primeiro vermella ou púrpura e logo azul de todo.
O talo leva un peliño suave pero característico.
Con 4-5 estames sobresaintes. Moi variable. O principio vermella e despois azul. As flores parecen embudos.Dase en lugares secos, non moi lonxe dos ríos.
Chámase en castelán Viborera e tamén viperina.
En galego chámase Viboreira. De tódolos xeitos non é certo que cure as picaduras das víboras, nin moito menos.
Fotografía del autor de la web.
Outra fotografía da viboreira, onde se ve a súa cor mezclada vermella e azul.Esta planta seica é moi popular entre as abellas. Dende logo é vistosa.
Outra fotografía onde prácticamente é azul.A planta crece en terreos de area, pelados, cantos rodados, a carón dos ríos pero nos terrapléns, etc..
Fotografía do autor da www.
Outra fotografía a carón do río Miño en Ourense.
A información está sacada de varios libros "Pequena flora de Galicia " de Xosé Ramón Garcia.
"Guia fotográfica de las flores de Europa" de Paul Sterry y Bob Press y "Gran Guía de la Naturaleza. Flores" de Wolfgang Lippert y Dieter Podlech.