Casamelos.(Hierba cana)
Esta herba é moi coñecida en Galicia, por algo ten moitos nomes: casamelos, cascamelo, manteigueira, herba crecha, morga, herba das troitas, herba da familia, cálcemo, cascabel e un longo etc.
O máis normal é chamarlle casamelos ou herba das troitas.
Dende logo é moi familiar e abondosa.
Trátase dunha planta ergueita que chega os 50 cm, con talo moi ramoso como se ve na fotografía.
Chámase herba das troitas xa que se usaba para envelenar o río, xunto coa ruda e o trovisco. Esta herba e o trovisco soias. A ruda mezclada con excrementos. Pola conca do Mandeo chámanlle cascamelo.
Herba crecha. Casamelos.
Trátase dunha planta ergueita que chega os 50 cm.
O talo é moi ramoso.
As follas son moi características e definen a planta xa que son un pouco carnosas e están divididas de forma bastante irregular en lóbulos dentados.
As cabeciñas que leva en toda a planta tamén é moi característica, así como os froitos en pelotiñas blancas.
Florece prácticamente todo o ano.
As follas van envolvendo o tallo.
Leva moitas cabezuelas ou capítulos de medio centímetro moi característicos, ver na fotografía de cor amarelo.
Nesta gran fotografía, da que descoñezo o autor, vense as cabezuelas moi características.
En galego son os capítulos (infrolescencia formada por moitas froles sentadas e colocadas enriba dunha base). O exemplo vese na fotografía.
Componse dunha rengleira de brácteas que levan o pé pequenas escamas con punta negra.
Frolece casi todo o ano.
Os froitos teñen o aspecto que se ve na fotografía é unha especie de pelo blanco.
¿Quen non soplou algunha vez estos froitos?. Pois hai que facelo...
Aparece en moitos lugares: fincas, xardíns, lugares onde se bota o lixo, e por suposto a carón dos ríos.
Na fotografía do autor da www, a flor da herba das troitas sirve como imaxen da Ponte de Mandrás no río Arenteiro Ourense.
En castelán chámase hierba cana, hierba de las quemaduras, lechocino, zuzón e outros nomes.
Casamelos no paseo das ninfas en Ourense. Río MIño. Autor da web.
Saír.
Saír.