Nome científico:

Dicentrarchus labrax

Clasificación:

Clase: Osteictios  

Orden: Perciformes  

Familia: Moronidae

Xénero : Dicentrarchus 

Especie: Dicentrarchus labrax

 

 

Ir a características

Nome galego:

Robaliza, rabaliza, lubina.

Ir a características

Nome castelán:

Lubina, robalo, robaliza.

Ir a características

Dimensións:

O normal está entre 40-70 cms ( pode medir 120 cms.) e pode botar ata 12 kg. de peso.

Ir a características

Identificación:

A fotografía da esquerda é da lubina pescada por Oscar, o meu amigo e en tempos compañeiro de pesca ( non descarto volver algún día a lembrar vellos tempos), a da dereita é unha fotografía do ano 1973 que descoñezo o autor.

O dorso é gris ou gris verdoso, ten unha boca amplia e unha mandíbula prominente. O corpo é oblongo e lixeiramente comprimido. Non é dificil de distinguir.

Corpo vigoroso, ovalado en forma de huso. Cabeza puntiaguda coas aberturas nasais pequenas, ollos
pequenos e boca grande. A mandíbula inferior é algo prominente.

A primeira aleta dorsal é triangular con catro radios duros, a segunda é de igual lonxitude e trapezoidal con 1 radio duro e 12
blandos.

Coloración gris plomo, máis oscura na parte dorsal. Sobre o opérculo ten unha mancha negra.

Nesta fotografía vese perfectamente a sombra negra xunto o opérculo. Pois ben, esta sombra é un dos elementos identificativos dunha lubina.

Alcanza un tamaño de hasta 70 cm de longitud.

 Para unha descripción máis detallada ve-lo libro de Silvio Bruno onde da todo tipo de detalles.

Ir a características

Alimentación:

Cefalópodos , crustáceos, moluscos, poliquetos, peixes e mamíferos (ratas e ratóns). En fin que come un pouco de todo.

Os calamares gústanlle moito. Tamén as anguías sobre todo si son pequenas, defeito, penetra moitas veces nos ríos en busca destas anguías.

Tamén lle saben moito as sardiñiñas pequenas (5 a 6 cm.), as parrochiñas, pero canto máis pequenas mellor.

Ir a características

Habitats:

Última parte dos ríos, ou sexa nos estuarios máis ben tipo laguna si son salobres.

Este peixe sube tamén polo río bastantes kilómetros arriba, incluso remontando rápidos.

Podíamos decir que é unha especie do litoral que vive sobre fondos arenosos, rocosos ou de
guixarros ata os 100 m de profundidade. Frecuenta os estuarios e lagoas litorais. Cando xoven nada en grupos e de adulto faino en solitario.

Tolera amplias variaciones de temperatura (euriterma) e salinidade (eurihalina) da agua.

Gústalle moito andar polas praias, con apenas metros de profundidade, nos rompentes, ahí é onde  pesca. Fai caso omiso de lanchas e embarcacións, é bastante osada e así lle vai as veces...

A lubina péscase entre outros enganos "o currican" pondo un peixe ou unha carnada. Vaille todo. É unha depredadora nata...

Ir a características

Reproducción - desove

Ten lugar entre febreiro e xuño, reúnense en bancos. Os ovos, máis de 100.000 por cada kilo de peso de hembra, son flotantes e teñen un diametro de 1,2 mm e eclosianan o cabo de poucos días. No momento da eclosión as larvas miden 3,5-4 mm e no curso de 40-60 días alcanzan o estadío de alevín, fase evolutiva durante a cal comenzan a deambular polas lagunas e desembocaduras dos ríos.

Non presenta dimorfismo sexual, si ben as femias crecen máis deprisa e son de maior tamaño cós machos, e teñen a cabeza máis longa e puntiaguda.

Ir a características

Interés:

A súa importancia como peixe, dende logo é xunto co salmón dos máis apreciados e finos. Xa era famoso na época dos romanos que prefirían sobre todo os exemplares pescados entre as dúas pontes do Tiber e chamaban no seu mercado lupi lunati. Hoxe as lubinas salvaxes e autóctonas xa prácticamente non se collen , é a lubina que se comercializa é de piscifactoría, dende logo no se pode comparar.

Unha magoa.

Encontrar unha lubina da ría é case un tesouro hoxe nas pescaderías, e como tal hai que pagalo, pero merece a pena.

A súa carne ten un gran valor. Realmente é moi sabrosa.

Ir a características

Protección:

Ninguna en Galicia.

Deberan pescarse robalizas por riba dos 35 cms. dimensión dos adultos machos.

En Galicia a lubina ou robaliza pescouse ata con explosivos. Incrible.

Ir a características

Curiosidades:

Pez moi buscado por todo tipo de pescadores, incluso os de pesca submariña. ¡¡¡ Por algo será !!!

Cando desova,  os ovos flotan na auga cunha gotiña de aceite.

Os xóvenes andan todos xuntos en bancos. Os adultos son solitarios.

Os que entenden de lubinas falan de que é un peixe único polo seu sabor, incluso hai xente que preconiza que se prepare, sin limpiar, ou sexa coas vísceras, e únicamente con sal.  A lubina ten que ser de bon tamaño xa que as pequenas son todo espiñas... Ou sexa lubina a sal, xa que así conserva todo o seu sabor. Os lomos da lubina así preparada son, dende logo, sublimes...

Hoxe a lubina de piscifactoría é outra cousa...

Ir a características

LUBINA

Algunhos exemplares poden verse nas desembocaduras de moitos ríos galegos. Por suposto é moi perseguida e está considerada como un trofeo de pesca extraordinario.

A lubina pode atoparse en toda a costa galega.