Nome científico:

Fotografía de Nigel Dennis Wildlife Phot

Genetta genetta. ( Linnaeus 1758)

Clasificación:

Ir  características

Nome galego:

Fotografía de Nigel Dennis Wildlife Phot

Xeneta, algaria , gato algario, gato de algalia, rabisaco.

Ir  características

Nome castelán:

Fotografía de Antonio Vázquez.

Gineta

Ir  características

Dimensións:

Entre 40-55 cms. Ancho ata 38-48 cms. Peso 1 e 2,3 kg.

Pode vivir entre 14 e 20 anos.

Fotografía de noite, bastante curiosa. Ve-los ollos moi grandes, con estos ollos pode percibir perfectamente calquera movimento das súas presas. Sobra decir que é moi áxil, aparte de gatuñadora e segura. Baixa das árbores gatuñando pero cabeza abaixo.

As pernas de adiante son moi cortas e as de atrás longas. As pernas típicas do mamífero saltador. É toda unha especialista.

Nesta fotografía sacada do fascículo nº 7 publicado pola Voz de Galicia sobre a Geneta, vese perfectamente o anterior. Por certo observar os bigotes, son bastante longos.

 

Ir  características

 

 

 

 

 

 

 

Identificación:

É moi dificil de ver, xa que actua de noite.  Estamos ante un gato moi, moi grande.

De tódolos xeitos a súa estampa é inconfundible e na miña opinión pódese confundir cun gato montés, de tódolos xeitos xa se ve , as súas manchas negras polo lombo, fanno inconfundible. A súa cola con ata 8 canelos tamén é típica. O gato soio ten manchado de negro o remate do rabo. A cabeza tamén é pequena en comparación coa do gato que é máis redondeada.

As orellas son moi grandes, así especiais para oir o que sexa pola noite. Ten tamén uns bigotes respetables, pola mesma razón, para detectar de noite todos os obxectos.

Os ollos son verticais.

Pódese confundir có gato montés, pero a cabeza é moi distinta non tan redondeada e a cola remata en punta.

Nesta fotografía de Hervé Michel, onde se ve unha xeneta atropelada nunha estrada, vese como a cola remata en punta, así como o anelado típico.

A cola tamén é moi longa. Por certo a cola fai de timón direccional tanto na carreira como nos saltos.

As uñas son semirretráctiles para que resulten eficaces a hora de saltar e a hora de cazar.

Seica pode facer saltos de 4,5 metros e desplazarse a razón de 50 Km/h.

Ten un oído finísimo, unha vista moi penetrante e ademais capaz de ver pola noite (pupila vertical)  e uns bigotes que lle informan dos mínimos obstáculos.

Ir  características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Reproducción:

A madurez sexual tena os catro anos.

Ten dous apareamentos , un en febreiro-marzo e outro en xulio-agosto. A preñez dura entre 10-11 semáns, e trae o mundo entre 2-4 crias, cubertas de pelo, cegas e xordas, os oidos ábrense os cinco días e os ollos os 10 días. Son amamantadas durante 6 semáns e permañecen coa nai durante un mes.

Ir  características

Inimigos:

Moitos entre eles o home. O máximo peligro que teñen é a caza.

Pode ser presa de grandes mamíferos, como o lobo.

O feito de que poda vivir en case calquera lugar faina vulnerable.

Morren moitas nas estradas.

 

Ir  características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alimentación:

É un cazador nato, na súa dieta atópasen todo tipo de ratos (25%)  e topos e pequenos mamíferos ata do tamaño dunha lebre. Tamén come paxaros, anfibios e reptiles, insectos, e frutos silvestres e baias.

É preferentemente nocturno ou crepuscular.

Por suposto que a súa dieta é oportunista. Así:

Inverno: aves de corral, roedores e aves silvestres.

Primaveira: coellos, aves, roedores e insectos.

Verán: froitos, roedores, aves e insectos.

Outono: froitos, aves, insectos e roedores.

Nota: o que máis lle gustan son os ratos de campo, os tordos e as aves de corral.

Técnicas de caza

O seu sistema de caza sempre é aproveitando a sorpresa, pode dar saltos incribles apoiandose no seu timón que é o rabo. No dibuxo de Felix Rodríguez de la Fuente sacado do Cuaderno de campo nº  39 vese un salto de árbore a árbore para coller un pito real antes de meterse no nido.

Outra técnica é acercarse de noite onde están dormindo. Así faino con moitos córvidos.

Moitas veces algúns roedores como os leiróns, por exemplo, póñense, escapando, as últimas ramiñas e en lugares que eles creen de dificil acceso para a xeneta. O final caen nas redes debido a axilidade que tén.

Os coellos podeos atacar no seu tobo. Normalmente dalles morte polo pescozo.

 

Ir  características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Habitats:

Habita en fragas e masas arbóreas nas proximidades de ríos e regatos, manantiais e áreas de rochas en ripisilvas de ríos encaixonados, mesmo en ríos de pouco caudal e regueiros. En zonas boscosas e zonas mixtas.

Gústalle moito estar preto de pobos, iglesias e caseríos sobre todo no inverno.

O sistema de marcaxe é como o de moitos mamíferos, orinando e defecando nas fronteiras dos seus dominios.

 

Ir  características

Vese nos meses de ...

É dificilísimo vela.

Ten hábitos nocturnos polo que é francamente dificil observar os seus movementos.

 

 

Ir  características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Interés:

Máximo. É unha auténtica xoia entre os mamíferos galegos.

Por suposto cumple a súa misión, non debe esquecerse que o que máis lle gusta cazar son ratos de campo.

Non se entende como moitos cazadores teñen o dedo rápido para disparar a xeneta e matala. Esos cazadores deberan ser inhabilitados de por vida.

 

 

Ir  características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Protección:

Figura no anexo III do Convenio de Berna. Está protexida. Está tamén na lista vermella de especies a desaparecer.

 

Ir  características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Distribución en España:

Habita en toda Galicia. É abondosa.

Moi frecuente en áreas de bosque e sotobosque, sobre todo nas proximidades de canles de auga. A súa distribución é moi alta. ( Atlas de vertebrados de Galicia.  Tomo I. Sociedade Galega de Historia Natural.  1995).

Abondosa en fragas e masas arboreda nas proximidades de ríos e regatos de Galicia.

Vive dende o nivel do mar ata os 1000 metros de altitude.

 

Ir  características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Curiosidades:

Cando se defende utiliza unhas glándulas que producen un fedor especial. As glándulas están no ano e cheira a almizcle. De feito esa algalia foi utilizada en Europa como compoñente de medicamentos e , sobre todo, como materia prima para a fabricación de perfumes, moi apreciada e cotizada antiguamente, actualmente esto soio se aprecia nos paises orientais.

Emite uns berros típicos cando se ve alarmada.

Tamén uns gruñidos típicos.

Os excrementos son largos e finos con numerosas estrangulacións (sobre 8/9 cms de longo e de 1/3 cm de ancho) , e máis cortos que os da garduña e a marta. Fai as suas necesidades, ou sexa teñen os seus cagarruteiros en xeral en zonas elevadas pero moi visibles.

Ir  características

Bibliografía da ficha:

Fonte de información :

Atlas de vertebrados de Galicia. Tomo 1. Avalado pola Sociedade Galega de Historia natural. 1995.

Cuadernos de campo.  La gineta y el meloncillo. nº  39.  Félix Rodríguez de la Fuente. Airtel. 1975.

 

 

Ir  características