|
|
|
A caza do xabarín
(O que sigue é un pequeno resumen do libro "Viaje por los montes y chimeneas de Galicia" de Jose María Castroviejo y Álvaro Cunqueiro. Por suposto poño o trozo por resumen histórico do tema, xa que hoxe hai cantidade de libros dedicados a caza do xabarín, xa que é moi habitual en Galicia.)
..."Brava y hermosa caza la del Jabalí. Viene a mi memoria siempre el primero, visto con ojos casi de infancia, cuando acompañaba a mi padre, en las hermosas tierras del Ulla..." Neste libro descríbese o xabarín como fero de verdad, como capaz de sentarse na espesura e descuartizar varios cans, así se defende o xabarín cando se ve acosado. Dicen que morreron moitos cazadores por querer acercarse demasiado. O xabarín destripa a calquera. O libro fai un repaso da noble e arriesgada caza do xabarín dende os primeiros tempos da caza con ballestas ata hoxe no que se fan cacerías organizadas con moita xente. En Galicia o xabarín, xunto co oso foi totem da gran casa feudal dos Andrade. Dice que o colmillo que o xabarín afía baixo a luz da lúa nos troncos e nas grandes sebes do monte galaico, hoxe e abondoso. Froylán Troche no libro El cazador gallego con escopeta y perro, da unhas normas para súa caza como: para espantalo, non hai nada mellor que os golpes de tambor. Aconsella o coitelo por si ferido se ven contra un e ademais para cortarlle os xenitais unha vez que se lle de morte. Dice que cambia de sabor e que a carne se fai menos brava a hora de comela. Fala da espera pola noite no maiz (en Galicia seica está prohibido), tamén os prados húmedos, soutos, etc. Fala do silencio absoluto e tamén da caza co vento en contra o cazador e polo tanto favorable o xabarín. O libro conta cacerías incribles, como por exemplo a de don Manuel Cedrón que viu como o xabarín se lle veu encima inda coa lanza atravesada. Seica o fixo poñer co fuciño para abaixo e logo os compañeiros déronlle morte. ..."Su caza -a la espera o en batida- de la que ya hemos hablado, tiene siempre emoción. La emoción de un gran animal, peligroso para los perros y el hombre. El único animal peligroso, si exceptuamos la víbora y a veces el lobo, que queda hoy en los bosques de nuestra Galicia..." |