Triturus
boscai.
Pintafontes común. (Lagartija de agua)
Conta a Mitoloxía grega que unha conxura exiliou ó Deus
Tritón a un reino submarino formado por ríos e charcas. Alí se convirtiu neste pequeno
dragón.
É o tritón máis acuático de tódolos tritóns galegos. Vive entre 10 e 15 anos. Prefire os regatos e manantiais limpos con moita vexetación, pero
atópase en tódolos lugares donde haxa auga, incluso contaminados:
acequias, charcas, minas de auga, pilóns, cunetas, etc.
É
nocturno. Non hiberna. É áxil na auga, pero na terra é moi torpón.
Ve-las
características.
Saír
Lipafontes común:
CARACTERÍSTICAS.
| Nome
científico |
Nome
científico:
Fotografía de P. Dubois.
Triturus boscai
( Lataste, 1879)
Nota:
actualmente seica se chama Lissotriton boscai
según vexo nos estudios da Lista patrón
actualizada da herpetrofauna española que se pode ver
neste link.
Por suposto tamén no libro citado na bibliografía e
publicado por Moisés Asensi en Baía Edicións.
Trátase dun
anfibio urodelo, con cola coma as salamandras.
Taxonomía: Reino: animalia
Clase:
anfibios Orden: caudata
Familia:
salamandridae Género: Lissotriton
Especie: Lissotriton boscai
 Volver a
características |
| Nome
galego |
Nome
galego
Foto de P. Dubois.
Limpafontes común. Pintafontes común. Sabanduxa común. Lagartixa de auga. Gardafontes.
Volver a
características |
| Nome
castelán |
Nome
castelán:
Lagartija de agua.
Volver a
características |
| Identificación: |
Identificación:
Como moito pode botar unha
lonxitude de 10 cms.
Moi parecido o triturus helveticus ( limpafontes
palmados, que son os que hai en Galicia) , pero o seu tamaño é un
pouco maior. O peito e o ventre son vermellos e non ten antiface,
tampoco ten crista na parte de atrás, nin filamento caudal nin
palmaduras nos pés.
Son un pouco distintos o macho e a
femia.
Ver os dibuxos dos outros trituros que hai en Galicia,
para distinguilos:
|
 |
| Observar no dibuxo as patas
traseiras non palmeadas.
Este é o triturus marmoreus.
Non se parece prácticamente en nada, este é verde e
ten unha crista, que non ten o Triturus Boscai. |
|
 |
| Triton Helveticus, tritón
palmeado, observar as patas traseiras que si son palmeadas.
Este é o Triturus helveticus, có que se pode
confundir. Este, o peito por baixo non é vermello, é palmeado
nos pés traseiros; ten filamento caudal, cousa que non ten
o Boscai. |
Ver tamén as imaxes:
|
| Alimentación: |
Alimentación:
Na fase acuática consumen larvas de dípteros sobre
todo. Logo consumen todo tipo de insectos. Tamén ovos doutros trituros,
etc.
Volver a
características
|
| Habitats: |
Habitats:
Foto R. Griffiths.
Prefere pequenas masas dos ríos, fontes, pozas nas
beiras dos ríos, pilóns, etc.
Hai quen dice que é moi sensible a
contaminacións e que nas fontes onde vive este trituro pode beberse sin
problemas. Por eso se chaman gardafontes.
Tamén se dice o contrario, ou sexa que se
atopan tamén nas fontes contaminadas.
O que está claro é que limpan as
fontes xa que a súa alimentación está clara.
Volver a
características
|
| Reproducción: |
Reproducción:
A reproducción comenza en febreiro
ou
abril. Pon os ovos na auga, as larvas (cágados) rematarán o seu
desenvolvemento polo verán.
|
 |
 |
| Cágado de Ra |
Cágado de salamantiga. |
Os cágados, que é como se chaman as larvas
dos anfibios antes de convertirse en adultos, non son fáciles
de distinguir. O que realmente esté interesado en distinguilos
recomendo o libro de Moisés Asensi "Guía de anfibios e réptiles de
Galicia" publicado por Baia Edicións no 2006, entre outros. (Na
fotografía é un cágado de Ra temporaria a esquerda e un cágado de
salamántiga a dereita). Como norma xeral os cágados (o principio)
que dan lugar os limpafontes e saramagantas teñen patas e os que dan
lugar os sapos e ras non.
Vive entre 10 a 15 anos.
Volver a
características
|
| Interés: |
Interés:
Moito como tódolos anfibios. Interés especial.
Volver a
características
|
| Protección: |
Protección:
No está protexida que eu sepa.
De feito na UICN non está catalogada.
En España é unha especie que está catalogada como
de preocupación menor LC.
Dende logo é o urodelo máis abundante en Galicia,
pero ollo que é moi sensible a calidade das augas.
Volver a
características
|
| Distribución
en Galicia: |
Distribución en Galicia:
Foto F.P. Glez. de la Vega.
Dende logo é moi común en toda Galicia, en algunhos
lugares máis, por soposto. É común en toda a Provincia de Pontevedra
e a Coruña, en Ourense e Lugo menos. Está máis limitada pola altitude
que os outros limpafontes; chega os 1.600 en Trevinca , 1.200 nos Ancares
e Courel e 700 no Xistral.
En Ourense seica se ten localizado na Limia, nos
montes de Vilar das Tres e Cudeiro; tamén na baixa Limia e na Ribeira
Sacra.
Volver a
características
|
| Curiosidades: |
Curiosidades:
Conta a Mitoloxía grega que unha conxura exiliou ó Deus
Tritón a un reino submarino formado por ríos e charcas. Alí se convirtiu neste pequeno
dragón.
Volver a
características
|
Bibliografía
Fonte: Esos anfibios e reptiles gallegos. Jose Curt y
Pedro Galán. Tamén utizo o libro Atlas de vertebrados de Galicia, o tomo
I, feito pola Sociedade Galega de Historia natural en 1995, un gran
libro sin dúbida.
Hai un traballo sensacional en internet
neste link. É de Carmen Díaz-Paniagua.
Volver a
características
|
