Esta árbore é o
Carballo do Pazo de Cartelos (Carballedo). Ten 35 m.
de altura. É un dos máis altos de Galicia e está considerado
o de máis edade, posiblemente supere os 500 anos.
Fotografía sacada do
gran libro "Árbores de Galicia" de Adela Leiro Lois,
Mon Daporta, Víctor M. Caamaño, Manuel Núñez, Isaac
Pontanilla, Xoan Colazo e Rafael Colazo. Un deles foi o
fotógrafo.
-- O árbore ou albre
según Castelao --
No apartado de "A
árbore como símbolo", no libro citado recolle estas
frases do gran Castelao, do libro "Sempre
en Galicia", escrito en 1944, penso que son
básicas:
O albre é o
símbolo do señorío espiritual de Galicia.
O albre é un
engado dos ollos, pola súa fermosura; é unha ledicia dos ouvidos,
porque nel cantan os paxaros; é un arrolador do esprito, porque
nas súas ponlas conta contos o vento.
O albre danos a
froita, que é un manxar composto polo mesmo creador, paro
regalía do noso paladar; o derradeiro ben que nos quedou do
Paradiso perdido.
O albre pídelle
auga ao ceo para que a terra teña sangue, vida e bonitura.
O albre danos
sombra fresca no verán e quentura garimosa no inverno.
O albre danos as
trabes, o sobrado e as portas da casa. Danos a cama, o almario e
a artesa do pan. Danos o berce, o báculo da vellez e a caixa
para baixar a terra.
O albre danos o
papel barato que nos trae a decotío as novas do que pasa no
mundo.
Val máis unha
terra con albres nos montes que un estado con ouro nos bancos.
A calvicie dos
montes galegos é unha terrible acusación contra o estado
unitario.
Os albres son as
minas galegas que nos saberemos explotar cando a nosa terra sexa
nosa.
A repoboación
forestal será o patrimonio da nación galega e o mellor aforro da
colectividade.
Na nosa terra
danse os mellores albres.
O día que
seipamos o que val un albre, aquel día non teremos necesidade de
emigrar.
(Castelao,
Sempre en Galicia,1944)