En Galicia mírase pouco pola natureza...

Moita festa, moita gaita e voas palabras e poucos feitos.

Un canto de espranza escrito fai 10 anos sobre os carnívoros galegos, esos , como dice o autor emocionado " cazadores de verdade, nobres, fermosos, matando non por pracer, senón para non morrer de fame..."

O autor arremete finamente contra os labregos, os que pide paciencia, contra os cazadores para que calmen o instinto e as escopetas e por suposto a Administración, para  que se enteren dunha vez... e miren un pouco pola natureza.

O libro inda no ano 2000 é válido eu diría que imprescindible, xa que o que se denuncia, hoxe, inda está peor...