Blanus cinereus.

Escáncer cego. Culebrilla ciega.

Foto Pedro Pérez F.

 Parece unha mioca, corpo anelado con escamas rectangulares, pero hai diferencias claras como son o que teña ollos e escamas. Aspecto ventriforme, sin extremidades, e ten o corpo, segmentado en anelos, cuberto de pequeñas escamas.  Cabeza pequena puntiaguda  pouco diferenciada do corpo. Ollos moi atrofiados e cola corta. Coloración normalmente grisácea ou marrón con tintes rosados. Partes inferiores algo más claras.

Atópase, en Galicia,  únicamente nas localidades onde discurre o río Támega en Ourense.  Concretamente na zona de Monterrey.

Ver outras características.

 

salir.jpg (922 bytes) Saír.                               

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Escancer cego: características.

 

Nome científico Nome galego Nome castelán
     
Dimensións Identificación Habitats    En Galicia
     
Inimigos. Alimentación                     Curiosidades    Reproducción
     
Video-Youtube.             Fotografías A. Rivero.

Modificado 24/04/2012

 

salir.jpg (922 bytes) Saír.          

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nome científico:

Nome científico

Blanus cinereus, Vandelli 1797.

Taxonomía:

Reino: Animalia

Clase: Reptiles

Orden: Esquamata

Familia: Anphisbaenidae

Xénero: Blanus

Especie: Blanus cinereus

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nome galego:

Nome galego:

Escáncer cego. Culebrilla cega. Serpeta, escouparón cego (este nome recollido na bisbarra de Monterrey  por Xosé Ramón Reigada según datos sacados do sensacional blog "A fauna vertebrada de Ourense"  do amigo  Alberto Rivero Saeta.).

 

Foto Pedro Pérez F.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nome Castelán:

Nome castelán:

Foto Human Mark S.L.

 

Culebrilla ciega. Serpeta.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dimensións:

Dimensións:

Foto Pedro Pérez F. Vese moito mellor.

Ata 28 cm de lonxitude total; pero normalmente no sobrepasa os 20 cm.  As femias son máis pequenas.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Identificación: 

Identificación:

Realmente parece unha mioca, pero visto máis polo mído é moi distinta.

Foto Pedro Pérez F. Vese moito mellor.

Ata 28 cm de lonxitude total; pero normalmente no sobrepasa os 20 cm.

Fotografía Pedro Péz F. Sacada deste link

Aspecto ventriforme, sin extremidades, e ten o corpo, segmentado en anelos, cuberto de pequeñas escamas cuadrangulares.

Nesta fotografía da que descoñezo o autor vese perfectamente as escamas rectangulares.

Cabeza pequena puntiaguda  pouco diferenciada do corpo. Ollos moi atrofiados e cola corta.

Nesta fotografía da que descoñezo o autor vese perfectamente a cabeza e os ollos, inda que prácticamente é cego.

 Coloración normalmente grisácea ou marrón con tintes rosados. Partes inferiores algo más claras.

Fotografía Pedro Péz F. Sacada deste link

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Costumes:

Costumes-Alimentación:

De costumes casi exclusivamente subterráneas; é raro velo na superficie, inda que pode  saír ó atardecer ou pola noite.

Fotografía Pedro Péz F. Sacada deste link


Atopado normalmente baixo pedras e troncos, onde se alimenta de miriápodos, gusanos, arácnidos e, sobre todo, de formigas , así como de gran cantidade de larvas de todo tipo de insectos. 

Ten dentes.

Gusta dos pinares arenosos, entre outros.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Habitats:

Habitats:

Fotografía Pedro Péz F. Sacada deste link

A súa actividade é preferentemente polo día, a súa termorregulación vaina buscando en lugares coa temperatura adecuada debaixo das pedras. Normalmente ocupa terreos arenosos, orientados o Sur e con certa humedade.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Reproducción:

Reproducción:

As costumes reproductoras desta especie son moi pouco coñecidas, tense comprobado que entre a primaveira e o mes de xuño, as femias, poñen un soio ovo que é moi longo, ten 27 x 5 mm, debaixo das pedras.

Agora sábese que o ciclo non é anual que é bianual e incluso en ocasións trianual.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En Galicia :

En Galicia

Atópase, según un traballo  firmado por C.M.A. na revista Auria de maio do 2001 únicamente preto do río Támega na zona de Laza e Verín. Ver o mapa.

Curiosamente soio existe, dentro de Galicia en Ourense. É polo tanto xenuino de ourense.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Curiosidades:

Curiosidades:

Fotografía Pedro Péz F. Sacada deste link

 

A súa actividade é preferentemente polo día, a súa termorregulación vaina buscando en lugares coa temperatura adecuada debaixo das pedras. Normalmente ocupa terreos areosos, orientados o Sur e con certa humedade.

 

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

Inimigos:

Inimigos.

Entre os seus inimigos atópasen: o lagarto ocelado , varias cobregas, a víbora fociñuda, os milanos, a xineta o zorro o xabarín e o lirón careto entre outros.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

FOTOGRAFÍAS DE ALBERTO RIVERO.

Sensacional fotografía copiada del blog de Alberto Rivero. La fotogrtafía está sacada na comarca de Monterrey en Verín (Ourense)

blog: Fauna vertebrada de Ourense.

Na fotografía vese perfectamente un dos ollos. O escancer é prácticamente cego.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

VIDEO-YOUTUBE

 

 

Descoñezo o autor do video, por certo ben grabado e que permite ver como morde e logo como busca lugares para esconderse.

Este é o enlace con Youtube.

Ir a características

 

 

 

Saír.