Herba paxareira. Pajarera.
Son abondosas nas beiras dos ríos galegos. Vese sobre todo nos camiños de acceso os ríos. Tamén en labradíos e xardíns.
As flores son moi curiosas, forman grupiños de a dous..
A planta ten ata 40 cms. As follas son pecioladas, aovadas, acuminadas, salvo o pecíolo que as veces ten ocelos ciliados. Flores en axilas de brácteas verdes, en grupos de 5.
Pétalos iguais ou lixeiramente maiores que os sépalos.
Moi variable, de ata 80 cm. con talos tumbados ou inclinados. Follas inferiores ovais, puntiagudas e con largos pecíolos; as superiores, máis ou menos sentadas.
En galego tamén se chama maruxa, moruxa, muruxa.
Sépalos de 3- 7 mm.; pétalos profundamente bífidos, blancos ou verdosos. Anteras violeta. Semillas pardo - roxizo oscuro. Prefire as terras cultivadas pero tamén se ve preto dos ríos. En castelán chámase Alsine.
Ë velenosa para o gando, por exemplo para os coellos.
Teño visto esta planta preto do río Cabe en Monforte de Lemos.
Saír.
Saír.