Vaccinum myrtillus.

Arandeira. Arándano.

Fotografía da arandeira. K. Andersen

Trátase dun arbusto que da o fruto do arando que é exquisito, de feito fanse mermeladas con el . 

Eu poño nesta relación xa que o vín nunha relación de fauna e flora que falaba das fragas do Eume; pola miña banda vín arandeiras a carón do río Bibei moi preto do Santuario das Ermitas. En galego chámase tamén arandeira.

 

Características

 

 

salir.jpg (922 bytes) Saír                                        

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vaccinum myrtillus L.

Herba dos arandos. Arandeira

Follas algo aserradas, planas. De 15-60 cms., con rizoma rastrero, moi ramificada. 

Follas de ata 30 x 18 mm, ovais, verde brilantes, un pouco aserradas. Flores en racimos axilares de 1-2. Caliz apenas lobulado. Corola de 3-6 mm., colgante, verde, pálido con tono rosa, rara vez blanca, de lóbulos cortos revoltos.

Chámase en castelán:  arándano , mirtilo , ráspano.

 

Filamentos moi cortos e anteras con apéndices. Froito de 6-10 mm. , pruinoso, negro - azulado ou negro - violáceo,  dulce.

 Dase en bosques de montaña.

Chámase en castelán arándano , mirtilo e tamén ráspano.

En galego chámase herba dos arandos,  arandeira, arande, arandea, arandes, arando, arandos e uva do monte entre outros.

 

Realmente é un arbusto que pode llegar os 6 metros.

Ten moitísimas ramas.

As flores, que van soias,  nas axilas das follas de arriba, levan corola de 3 mm., con lóbulos virados cara fora, de cor rosácea.

Dase en bosques de montaña e tamén a carón de algúns ríos.

 

As follas son aserradas lixeiramente e planas. Os froitos son baias, negras azuladas de 1cm. Este froito chámase arando e fanse mermeladas e as follas teñense empregado contra a diabetis.

Vin arandeiras no cañón do Bibei preto das Ermitas. Hai moitas.

No proxecto Anthos figurán arandeiras en toda a comarca de Montederramo, Chandrexa e o Bolo en Ourense entre outras.

 

Na fotografía outra arandeira.

No se debe confundir a nivel de froitos a arandeira co chamado en galego murgueiro ou abruñeiro ou ameixeiro bravo e en castelán endrino.

Ver as seguintes fotografías:

Murgueiro, abruñeiro, andrino e outros. Endrino en castelán. Prunus spinosa.

Os froitos son bastante distintos e as follas tamén. É tamén un arbusto. é das familia das rosáceas e ten pinchos.

 

Fotografía de Félix Lamas.

O abruñeiro pódese atopar en calquera lugar de Galicia, ata 1000 metros,  pero abonda na beiramar.

O froito en galego chámase abruño, e tamén níxaro e nixo. Trátase dunha especie de ameixa silvestre. O abruño utilízase para aromatizar licores, en Galicia por suposto a augardente, en Navarra o famosa patxarán.

A información anterior está sacada do libro de Mariano Garcia Rollán "Claves para la flora de España". Tamén  do libro Flora de Galicia de  Xosé Ramón García.

Link do sensacional dibuxo.

Saír.