Talpa occidentalis.

Toupa . Topo común.

A toupa común é abondosa en Galicia. Atópase nos prados case de calquera lugar, preto dos ríos ou regatos ou non,  excavando galerías.

Aliméntase de insectos e miocas preferentemente, gústanlle tamén  larvas, vermes, grilos, etc.

Soe ser solitaria e nas galerías, que son moi longas, ten de todo: a despensa, o dormitorio, o niño, en fin,  que o monta moi ben. É unha auténtica sibarita dá terra.

A verdade é que as súas mans son como "pás excavadoras" último modelo.  Por certo a toupa máis común en Galicia é máis pequena cá europea, pero ten as pás máis grandes.

As veces deixan os prados que parece unha paisaxe lunar. O dono non lle fai gracia ningunha...

Ve-las características.

salir.jpg (922 bytes) Saír.                         

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A TOUPA: Características.

 

 

Nome científico Nome galego Nome castelán
     
Dimensións Identificación Habitat
     
Alimentación. Reproducción Inimigos
     
Vese nos meses de... Protección Interés
     
Distribución en Galicia Curiosidades Bibliografía

 

 

 

salir.jpg (922 bytes) Saír.                 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nome científico:

Talpa occidentalis (Cabrera 1907)

Trátase dun mamífero insectivoro.

Reino: animalia

Filo: Chordata

Clase: mamalia

Orden:Soricomorpha

Familia: Talpidae

Género: Talpa

Especie: Talpa occidentalis

 

Nota: algúns autores falan da Talpa europaea que é o topo europeo un pouco máis grande.  Outros, eu vou a seguir ese criterio,  situan en Galicia como mamífero a  Talpa occidentalis (Cabrera 1907).

Concretamente no libro "Guía dos mamíferos de Galicia" recentemente publicado, novembro do 2007, de Juan Ignacio Diaz d´ a Silva e Yosy Cartelle, trae precisamente a ficha a Talpa occidentalis como máis común.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nome galego:

Toupa. Toupa cega, toupeira,  tiopa, toupo, teupa.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nome castelán:

Topo común.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dimensións:

Entre 96-130 mm.  Cola: 19-35 mm. Peso 34-66 gramos.

A súa esperanza de vida é pequena: sobre tres ou catro anos.

O macho é máis grande que a femia.

De feito o diámetro das galerías da a medida para saber si é macho ou femia quen a fai; así a femia fai unha galería de 4 cm. (Tamén fai esta galería un exemplar xoven, ollo...).

O macho fai unha galería de 6 ou 7 cms.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Identificación:

É moi dificil de ver, xa que actua debaixo da terra.

Pero non é dificil cazala.

Cando esto ocurre é inconfundible.

Distinguir si se trata da toupa europea ou da toupa de Galicia xa é outra cousa, pero non é este o lugar de ver a fondo esas diferencias. Os interesados poden  consultar a bibliografía.

O macho é máis grande que a femia.

De feito o diámetro das galerías da a medida para saber si é macho ou femia quen a fai; así a femia fai unha galería de 4 cm. (Tamén fai esta galería un exemplar xoven, ollo...).

O macho fai unha galería de 6 ou 7 cms.

 

Esta é a pá dianteira que é un pouco máis ancha que a pá da Talpa auropaea. De feito ten un óso (o óso sesamoide), nas maos dianteiras,  que o distingue da outra toupa.

Pelaxe aterciopelado de oscuro a negro, con reflexos plateados. Os membros dianteiros son auténticas palas preparadas para escabar.

Fuciño alongado como unha trompa, ollos diminutos, prácticamente é cega e sin orellas.

Hai un video, penso que alemán, que é unha auténtica xoia e que permite ver como fai as galería a toupa e outras cousas.

Está neste link.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Reproducción:

O macho e a femia son moi parecidos.

O apareamento é nos meses de marzo a maio. A preñez bota 30 días e normalmente soe ter 1 parto o ano. Veñen o mundo sobre 4 crías desnudas e cegas que abren os ollos as tres semáns, son amamantadas durante 4-5 semanas e logo independízanse os 12 meses.

En época de celo son moi fieras cos elementos da súa especie, teñen loitas encarnizadas, ata a morte, algunhas veces.

Familia: é matriarcal. O macho vive aislado e soio se xunta coa femia para aparearse.

O macho caba unha galería rectilínea ata que atopa a galería dunha femia...Aparéanse, previa as loitas dos machos si se atopan, e logo o macho desaparece da vida da femia que é a que cuida da prole...

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

Inimigos:

Moitos entre eles o home. Pode ser presa de todo tipo de mamíferos. Tamén é presa da coruxa.

Por suposto o maior inimigo  non natural que ten é o home, que non lle gusta nada que a toupa lle deixe os prados coma unha paisaxe da lúa.

De feito hai multitude de artiluxios para darlle caza, dende o nefasto veleno ata os explosivos, que son menos nefastos e actuan de forma eficaz, polo tema da onda expansiva...

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alimentación:

Fundamentalmente lombrices de terra ou sexa miñocas. Tamén come insectos (coleópteros) e gusanos de todo tipo.

Ocasionalmente poden comer algún molusco ou arácnido pero non lle gustan.

Teñen un metabolismo moi acelerado, polo que precisan unha inxestión continua de alimento. Localizan as súas presas olfateándoas ou captando as súas vibracións no suelo  gracias a súa fina sensibilidade táctil e acústica.

Ver este video.

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

Habitats:

Pode ser localizada en todo tipo de terreos dende baixas a elevadas altitudes, dende prados a bosques. Válelle todo.

Por suposto é máis abondosa nas zonas baixas.

Non lle valen os terreos que teñan moita auga o que teñan roca a pouca distancia do solo, xa que nestos casos as galerías que construe iríanse o tacho.

Gústanlle os prados de sega e os terrenos de labor.

Está activa de día e de noite.

Habita debaixo da terra en estreitos pasadizos que escaba, na vida do animal a lonxitude media destos camiños baixo terra é de 250 m.; de cando en vez saca por riba do prado algunha terra. As veces deixa os prados incribles e desfeitos.

Toupeiras: son moreas de terra que as toupas sacan o exterior cando fan as súas galerias. Gustan pouco os donos das terras.

Gústanlle, repito,  as zonas que teñen certa humidade, prados de sega sobre todo.

 

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

Vese nos meses de ...

É dificil velo. A toupa pode verse perfectamente como suben os terróns de area nos prados, e polo tanto intuir que a toupa está debaixo, pero vela é prácticamente imposible, as veces sí,  xa que sae moi pouco a superficie de día. Pola noita inda se arriesga e así lle vai coa coruxa e outros depredadores da noite.

 

 

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Interés:

Normal. Os campesiños non lle gustan moito. Efectivamente as veces desfán un terreno.

É fácil ver un prado ou un terreno cheo de pequenos montículos de terra sobresainte por fora do normal. Pois esas desfeitas fainas a toupa.

Repito gustan pouco.

Maila o anterior cumplen a súa función e despexan de miocas, lesmas, etc o terreno.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Protección:

Non goza ningún tipo de protección.

A especie é considerada como si fose de caza no regulamento de 1971 e por suposto non está sometida a ningún tipo de protección. Considerase que non está en período de extinción. Ou sexa non está ameazada.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Distribución en Galicia:

Vese por toda Galicia. Máis ben vive en toda Galicia. .. É abondosa.

 

 

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

Curiosidades:

O toupo é solitario por regra xeral.

É un auténtico sibarita debaixo da terra.

Este é un esquema feito por Félix Rodríguez de la Fuente onde aparecen na parte de arriba as toupeiras e logo todos os refuxios subterraneos que ten.

O toupo macho, na época de celo, fai camiños rectos na procura de galería onde viva a femia. O macho é máis grande polo que fai galería de entre 5 a 7 cms. mentras que a femia as galerías son máis pequenas, sobre 4 cm.

Con vistas o inverno prepara unha cámara ben provistas de miñocas, ata varios centenares, as que lles arranca o seu extremo dianteiro para que non se morran, pero tampouco poidan desplazarse. Así asegura alimento fresco. O topo ten un apetito insaciable, consume nun día tantas presas como o seu peso.

 

O niño onde nacen os fillos da toupa pode chegar a ter máis de 1,5 metros de diámetro e 60 cm. de altura.

Hai en internet moitos videos curiosos para os nenos, seleciono un par deles:

 

1.- Quen me manchou a cabeza?.

2.- La ayuda de las hormigas. El topo Tito.

 

 

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bibliografía:

Fonte de información : Atlas de vertebrados de Galicia. Tomo 1. Realizado pola Sociedade Galega de Historia natural. 1995. Aquí ven a ficha da Talpa europaeus.

Posteriormente utilizo o libro "Guía dos mamíferos de Galicia" de Juan Ignacio Díaz d´a Silva e Yosy Cartelle. Aquí ven a ficha da Talpa occidentalis.

 

Ir a características