|
Lynx pardinus.
Lobo cerval .
Lince ibérico.
Fai uns anos houbo rumores
da fugaz visión do lince ibérico na Serra dos Ancares; un biológo
inglés, Anthony Cleveger, en 1985, dixo que ó había
visto en Doiras. A verdade é que nunca máis se supo. Pudo ser certo;
pero o lince ibérico, un lince que en tempos tuvemos en Galicia,
hoxe nono temos. ¡¡¡ Que magoa !!!.
O
lince desapareceu de Galicia nos anos oitenta (1980-1985).
Actualmente, atopáronse
restos, entre 11.000 anos e 400 anos, en Asturias e o País Vasco do
lince boreal ou Lynx linx, e pénsase que seguramente o tuvemos en
Galicia; a nivel da península compartindo espacio co lince ibérico,
dependendo da presencia das súas presas. Este lince era de maior
tamaño co ibérico.
Ver outros datos deste sensacional mamífero.
Saír.
Lynx
pardinus-Características.
|
Lynx pardinus (Temminck,
1827)
Fotografía sensacional do lince
ibérico. A fotografía é de Antonio Sabater.
A clasificación científica é :
Mamífero Orden: Carnívoro.
Familia: Felidae
Género: Lynx
Especie: Lynx pardinus.
Nota: estase a
traballar, a nivel científico, sobre os datos do lince
en Galicia, e considera un grupo de científicos que o
lince que habitou Galicia poidera ser o Linx linx
chamado Lince boreal. Este lince era un pouco maior que
o actual Linx pardinus. Apareceron restos deste lince en
Asturias e o País Vasco, entre 11000 anos e 400 anos. A
teoría é que os dous linces poderían habitar a Península
Ibérica, dependendo un ou outro da presencia no lugar
das súas presas. Así poidera ser que o lince ibérico
habitase as zonas mediterraneas e o boreal o resto.
Lince boreal. Lynx lynx
Regresar a características.
|
Nome galego:
Lobo cerval, lobo rabaz, gato
cravo, tigre, lubicón, lubicán (El Moreno del Lérez chamámalle
así...).
Nota: nas últimas datas
estase a falar e moito de que en Galicia habitou o lince
boreal en lugar do lince ibérico.
Este lince
era un pouco maior que
o actual Linx pardinus. Apareceron restos deste lince en
Asturias e o País Vasco, entre 11000 anos e 400
anos. A teoría é que os dous linces poderían habitar
a Península Ibérica, dependendo un ou outro da
presencia no lugar das súas presas. Así poidera ser
que o lince ibérico habitase as zonas mediterraneas
e o boreal o resto.
Lince boreal. Lynx lynx
Regresar a características.
|
Nome castelán:
Lince ibérico, lince, lobo
cerval, gato manchado, gato clavo, gatón, gato lobo.
Nota: nas últimas datas
estase a falar e moito de que en Galicia habitou o lince
boreal en lugar do lince ibérico.
Este lince
era un pouco maior que
o actual Linx pardinus. Apareceron restos deste lince en
Asturias e o País Vasco, entre 11000 anos e 400 anos. A
teoría é que os dous linces poderían habitar a Península
Ibérica, dependendo un ou outro da presencia no lugar das
súas presas. Así poidera ser que o lince ibérico habitase as
zonas mediterraneas e o boreal o resto.
Sobre estos estudios veño
a poñer uns links que poden
axudar.
Regresar a características.
|
|
Dimensións:
Mide entre 80-110 cms. mais a cola que mide entre
10 a 13 cms.
Comparativa do tamaño entre o lince e o
gato fero, máis ou menos o lince é o doble.
Un pouco máis que o doble dun gato doméstico medio.
De tódolos xeitos a estructura corporal do lince é completamente
distinta a do gato.
Altura en cruz 50-70 cms.
Entre 8 e 15 kg de peso el macho e a femia entre 8
e 12 kg.
Cola entre 12-13 cms.
O lince vive entre 10 - 15 anos.
Hoxe, abril do 2006 hai sobre 170 exemplares en
libertade, todos eles en Doñana e Serra Morena oriental.
Posteriormente e como ampliación,
no ano 2014 hai sobre 300 en España.
Regresar a características.
|
A pelaxe
é moi variable dende o
gris amarela ata o pardo bermello.
Barbas moi ostensibles nas meixelas. As
orellas moi aguzadas e rematadas nuns guechos de pelos negros
(como uns pinceis negros moi característicos). Rabo moi corto e negro na punta.
Patas moi altas.
Dende logo cós datos anteriores seria
doado identificalo.
Repito en Galicia, únicamente o podemos
ver en fotografía.
Os ollos son grandes e cun iris dun marabilloso cor verde
berilo, inda que pode variar un pouco.
Na sensacional fotografía de José Luis Rodriguez,
vense os ollos marabillosos do lince así como unha linea que ten por
debaixo dos ollos, liña branca, que tamén é moi característica.
Ver a fotografía en grande.
|
Regresar a características.
|
|
As súas cualidades:
Ten moi bon oido e moi boa vista. O dito de "tés
vista de lince" fai referencia a súa penetrante capacidade visual,
fora de toda dúbida.
Según estudios feitos por Lindeman
o lince pode ver unha pomba a 400 metros, un corzo a 500 metros,
un coello a 300 metros e un ratón a 75 metros.
Moita vista me parece...
Tamén se dí en Galicia "ser un lince"
por algo será. "Ter ollos de lince" tamén é un dito xeral.
O oido pode chegar ata 50-60 metros, a esa
distancia pode oir o ruido dunha lebre ó roer unha rama. Incrible.
A súa caza é por sorpresa xa que non é un
corredor de fondo.
As garras son retráctiles, de feito
escóndense totalmente.
Pero sobra decir que está moi equipado para a caza,
xa que ten: unha gran elasticidade, moita potencia muscular, é axil,
ten un gran salto, solas na planta dos pés que lle fan de
almohadilla, garras retráctiles, que soio aparecen cando son necesarias;
pasa moi dasapercibido pola súa pelaxe, e por si fora pouco ten unha
estructura de dentes sensacional, cuns caninos moi desenrolados, en fin,
unha marabilla...
O seu cazadeiro é máis ou menos (actualmente) entre
3 e 4 Km2. que ven sendo o terreno que defenden, incluso frente a outros
da súa mesma especie.
Os coellos cazaos escondido e por sorpresa de
maneira que cun saltiño xa os teña collidos pola nuca e mortos
rápidamente.
Esta fotografía de José Luis Rodriguez é unha das
catro onde se ve perfectamente a acción de cazar un coello, que é a súa
caza favorita. Hoxe as técnicas fotográficas permiten facer series
de fotos de accións que trascurren en segundos. O libro "O llince
ibérico. Un tesoro expoliado" merece a pena.
Ver
este video de Vanessa Díaz.
Con 1-1,5 kg. de carne o día ten máis que dabondo.
Tamén é moi hábil cazando por exemplo perdices ou
palomas, que tamén colle por sorpresa e destroza o levantar o voo.
Rápidamente lles rompe a columna vertebral e as desnuca.
Esta fotografía de José Luis Rodriguez é unha das
catro onde se ve perfectamente a acción de levantar e abatir unha
perdiz, neste caso.
Ver este video cazando, autora Vanessa
Díaz:
Video cazando paxaros.
No libro "El lince ibérico, un tesoro expoliado" de
Pablo Pereira y José Luis Rodriguez aparecen fotografías marabillosas
onde se ve perfectamente o anterior.
Regresar a características.
|
|
Aparéase entre os meses de
febreiro e marzo.
Esta época da súa vida é do máis curiosa:
os xogos, os testarazos, os olisqueos, a mordedura na nuca, son
etapas sensacionais.
Nesta etapa é a única na que non viven
solitarios.
Logo ven a preñez:
Ten unha preñez de 10 semanas e trae o mundo
entre 2-4 crías cegas que abren os ollos os 16 días.
Son amamantadas durante 5 meses e o cabo do
ano que permañecen coa mai , métense no mundo onde o teñen,
moi, moi dificil.
A femia non cría todos os anos. Ademais ata
os catro ou cinco anos non crian.
Mal moi mal o teñen os linces.
|
Regresar a características.
|
|
Inimigos:
Principalmente o home. En
Galicia seguro que desapareceu matado polos malos cazadores,
seguro que pensando que remataba cós coellos e coas lebres. Un
desastre. Existía e inda existe moito descoñecemento... Hai cazadores
que inda hoxe disparan a todo o que se move...e así nos vai...
Fotografía de caza do ano 1923.
Aparte os problemas da reproducción, os linces morren cazados ilegalmente, a mans de cans, atropelados, caendo a
pozos e un longo etc.
Ver as causas neste link.
A pérdida de habitat do lince é incrible, dende a
transformación de cultivos, os encoros, as pistas, autovías, os malos
cazadores, que hai moitos, a falta de alimento e un longo etc.
Teno francamente mal.
Teno moi dificil sobrevivir, inda que hoxe non teña
depredadores típicos como podría ser o lobo, ou as grandes aguías (estas actuan preferentemente sobre as crías).
Regresar a características.
|
|
Come un pouco de todo, en
particular coellos e lebres, ratóns, aves si se tercia, algún cervatillo,
e un pequeno corzo si se lle pon a tiro.
Repito, como ó que pode.
O que máis lle gusta son os coellos (87% da
súa alimentación), por
eso teno moi mal xa que os coellos están a desaparecer polas
enfermedades e o exceso de caza.
Si onde vive non hai coellos o lince non
sobrevive.
As necesidades de nutrición cálculanse dun coello o día.
Video cazando coellos
|
Regresar a características.
|
O lince gústalle o bosque
mediterráneo, con grandes masas de matorral, colindantes con monte baixo ,
e que teña claros e zonas tamén rocosas.
Importante que o factor humano sexa mínimo ou
non exista.
Na zona debe haber
necesariamente coellos.
Non lle gustan os pinos nin os eucaliptus e
tampouco os grandes terrenos de cultivo.
Gústalle moito andar por sendeiros, camiños,
cortalumes, etc. Non gusta do matorral alto.
En Galicia hai moitas destas zonas onde
podía vivir o lince, pero non vive...
Non sabemos máis.
O feito é que hoxe soio hai linces en
España en moi poucas zonas: no Parque Nacional de Doñana e
alrededores e nas Serras de Andújar e Cardeña, a cabalo entre as
provincias de Jaén e Córdoba.
Fai pouco 1950 ocupaba 58.000 km2 hoxe
apenas 350 km2. ¡Para chorar!.
Dos 800-1200 exemplares dos anos oitenta
pasamos os 150 exemplares no censo do 2000/2002. ¡Un desastre!!.
Desapareceu dos Pirineos e por suposto de
Galicia.
Soio un dato positivo
no Plan especial levado a cabo en Doñana dende o ano 2005
seica a 24 de xaneiro do 2009 hai 58 linces máis. Todo un
éxito que nos fai ser optimistas.
Efectivamente o
plan foi a mais e hoxe hai mais de 700 linces en España.
Ver esta noticia.
|
Regresar a características.
|
A súa actividade é diurna,
pero tamén crepuscular e nocturna por suposto.
É solitario, moi solitario salvo a época
de apareamento.
É trepador pero non lle gusta moito facelo.
Marca as súas sendas con orina e
excrementos, sobre todo os seus cazadeiros.
Trátase dun mamífero : astuto, moi áxil,
hábil ( que non é o mesmo que áxil), non é un corredor de
resistencia (ten pouco corazón para resistir moito tento, non é
o seu), pero é moi, moi rápido.
Utiliza a sorpresa e a rapidez.
As parideiras tenas en lugares de moita
espesura, baixo ramas normalmente.
|
Regresar a características.
|
Fora de serie.
Ten moitísimo interés
Dentro dos
mamíferos o lince e o oso son o máximo da cadena dos
mamíferos carniceiros en España.
En Galicia nin temos un, nin temos outro.
Si tuvemos en tempos os dous.
¿Por qué hoxe non?.
|
Regresar a características.
|
|
Protección:
O lince ibérico é unha especie ameazada en España e
virtualmente extinta en Portugal. O lince está estrictamente protexido
en Europa (Convenio de Berna), e máis a protección do seu hábitat é
prioritaria (Directiva 92/43 da Comisión Europea) e figura como especie
ameazada de extinción no Convenio Internacional sobre o Comercio de
Especies Silvestres de Fauna e Flora Amenazadas (CITES). Catalogado como
"En peligro crítico" (CR) pola UICN, e considerado como a especie de
felino máis amenazada do mundo.
Hoxe, novembro do 2005 quedan entre 150 e 200 exemplares.
En xaneiro do 2009 naceron dende o 2005, 58
exemplares. Para
ser optimistas.
Seica hai 300 linces en febreiro de 2014.
Marabilloso 700 linces en maio de 2018.
Ver esta noticia.
Sin dúbida é un dos mamíferos máis amenazados do
mundo.
Femia.
Regresar a características.
|
Distribución
en Galicia:
|
Fai anos que non existe. ¡¡
Unha mágoa!!. |
Os últimos vestixios do lince
ibérico son do ano 1980-85, pola zonas do este e sur da provincia de
Ourense.
O lince de tódolos xeitos nunca foi moi abondoso en
Galicia. Por suposto que hai moitos avistamentos, o máis
importante pola categoría da persoa, nada menos que un zoólogo,
Anthony Clavenger, que o parecer crozouse cun lince en 1985 en
Doiras, Cervantes, nos Ancares, seica estaba a dez metros do coche,
xusto o saír dunha curva. Estaba no centro da estrada, a corta
distancia dun coello...
Este testimonio si é interesante e ten
visos de verdade dada a categoría do que o fixo...
Hai moitos outros, ver máis abaixo a relación,
pero non teñen este valor: Enciña da Lastra -1990, Pena Trevinca
-1997, Xurés -1970, Larouco- 1965, etc.
Ver mais grande máis abaixo...
Regresar a características. |
|
A Xunta de Andalucia invertirá
500 millóns en tres anos para a conservación do lince.
Hoxe o lince está tocado . En 1980 había
1.200 exemplares hoxe non hai nin a terceira parte.
¿ Que se vai facer ? : pois onde hai
linces hai que por coellos, lebres, etc.
As revistas Quercus, Biológica e o portal
Natuweb inicaron unha campaña co lema "Nos quedamos sin
linces". Esta folla web súmase a esta campaña dentro da
xente que poida entrar nela. |
"Eu tamén quero que viva o
lince, e gustaríame que vivira en Galicia"
Simplemente neste apartado comentar
dúas curiosidades respeto a este mamífero:
1.- Os penachos que ten por riba da cabeza, xusto
saíndolle das orellas. Por qué e para qué?
Sobre estos penachos Félix Rodriguez de la Fuente dice
no Cuaderno de Campo dedicado o lince e o gato montés que sempre
lle inquietou as súas formas e sobre todo, para que sirven?. Boa
pregunta... Están o
servicio do mimetismo?. Cumplen funcións chamativas entre a especie?
Sirven para tornar os mosquitos e moscas?
2.- Na busca das pedras do lince.
Outra curiosidade dos linces é que teñen por costume
mexar sempre no mesmo lugar ou lugares, pois ben, nestes lugares as
ureas o mexar forman unha especie de estalagmitas e por suposto
estalagtitas moi peculiares que reciben o nome de "Pedras de lince".
Pois ben estas pedras son moi buscadas en xeral xa que
se lles atribuen poderes curativos e máxicos?.
Regresar a características.
|
|
O
lince no pasado:
No siglo pasado o lince foi exterminado de
Centro-Europa xa que se supuña que era moi malo para o home e para a
caza.
Nada máis lonxe da realidade, o home nada ten que
temer deste mamífero e os daños na caza non son grandes nin moito
menos, o contrario o lince sempre apresa animais enfermos ou débiles, a
natureza é sabia, o home é o depredador.
|
|
 |
| O lince foi moi cazado no siglo
pasado. |
Tamén figura en moitas vitrinas
disecado. |
A pérdida de habitat do lince é incrible, dende a
transformación de cultivos, os encoros, as pistas, autovías, os malos
cazadores, que hai moitos, a falta de alimento e un longo etc.
Teno francamente mal.
En Europa, en xeral, afectuolle
moito a misomatosis dos coellos
Regresar a características.
|
|
Páxinas importantes do lince en internet:
Lince
ibérico.
Básico
Censo
actual 2010
Lynx pardinus en Wikipendia.
El
lince iberico.com
Lince
ibérico.
Fauna
Ibérica: O lince.
Fotografías e videos sensacionais.
Pacto andaluz por el lince.
Regresar a características.
|
CENSO ACTUAL DE
LINCES EN ESPAÑA
Dos 800-1.200 exemplares dos anos oitenta
pasamos os 150 exemplares no censo do 2000/2002. ¡Un desastre!!.
Desapareceu dos Pirineos e por suposto de
Galicia. Hoxe fálase de 200 linces en toda España. Concretamente
172 exemplares.
O plan especial sobre os linces que
comenzou no 2005 está dando resultado. No 2009 xa son 56 os
exemplares nacidos. ¡Enhoraboa!. Sexamos optimistas...
O censo de
maio de 2019 daba 700 linces. ¡Enhoraboa!.
Ver este link.
|
Fotografía EFE.
Regresar a características..
Lince no río
Arnego. Preto da Golada ??
|
Saúdos. Son Daniel Santalla.Teño vintedous
anos e son estudante de xornalismo. Vivo nunha pequena parroquia
de Lalín chamada Palio. Ao norte do concello. Linda coa Golada,
polo río Arnego, no espazo da rede Natura 2000, Sobreirais do
Arnego. O outro día descubrín a súa web "rios-galegos.com"
por casualidade, mentras tentaba descubrir que paxaro era un que
topei no río o outro día pescando. Ao final tratábase dunha
parella de ferreiriños. O conto foi que me gustou moito a páxina
e pareime a ver cada unha das descripcións e das fotos que
aparecen das distintas especies. Cando cheguei ao lince ibérico
chamoume moito a atención o que conta de que este animal foi
visto por un biólogo inglés hai dez anos nos Ancares. Resulta
que miña avoa tamén afirma velo no verán de 2009. Se non a un
lince, a un animal moi semellante. Aínda que o que ela me conta
me impresionou dende o primeiro momento, nunca lle dei maior
importancia ao asunto pensando que se tiña que tratar dunha
confusión, tendo en conta que todos sabemos que o lince está
extinto en Galicia dende hai décadas. Vendo o que contas na
páxina, considerei que era o momento de transmitir a alguén de
máis lonxe este rumor e saber o que opina o resto da xente ao
respecto. Pois ben, meus avós teñen na súa casa, tamén en Palio,
unha eira na que vivían polo menos seis gatos que ían e viñan ao
seu antollo. Os típicos gatos de aldea asilvestrados que cazan e
van comer a distintas casas e a dormir nas palleiras... pasou o
tempo e meus avós empezaron a botar en falta varios gatos. Cada
pouco tempo faltaba un que non volvía aparecer. Chegaron a
quedar só un ou dous. Meus avós xa notaban que algo lles estaba
a pasar. Unha tarde estaban a carón da casa tomando o fresco
cando escoitaron na chamada eira de Sanchez a un gato berrar de
repente. Seica foron un par de berros. Moi fortes. Que se
silenciaron rapidamente para deixar todo en silencio. Dende esas
meus avos tiberon claro que era algunha clase de animal o que
estaba acabando cos seus micos. Esta eira pertence a unha casa
que agora está en ruinas. Está a uns 20 m de onde podían estar
meus avós. Ten árbores e bastante herba grande e maleza por
causa do abandono. Era moi frecuente ver por alí aos michos
cazando. Cando me contaron o suceso chamoume moito a atención e
mesmo fun mirar se había algunha pegada do que poidera pasar.
Pero máis me chamou a atención o que me contou miña avoa semanas
máis tarde. Seica algunhas tardes as pegas se alborotaban tal e
como fan cando hai algún intruso. Ela xa tiña moi claro que era
o "bicho". Unha desas tardes miña avoa volveu escoitar ás pegas
berrar nun prado que hai pretiño da súa casa. Rapidamente foi
mirar. Escondeuse detrás dun arribadón con silvas que ten o
prado. As pegas estaban berrando arredor dunha cerdeira causando
seica moito escándalo. Segundo miña avoa, debaixo estaba o
"bicho", como ela di, comendo as cereixas do chan. A unha
distancia de uns 45 metros. Seica estivo un pequeno anaco
fozando no chan ata que se percatou da súa presencia e fuxiu
correndo saltando un pequeno balado. Miña avoa contoumo tan
pronto me viu con moito entusiasmo. Eu non daba creto. A
descripción que fai miña avoa fai pensar directamente nun lince.
Ela afirma rotundamente que era un animal que non coñecía e que
nunca na súa vida vira. Di nas súas palabras que era un
animal"pintorruxado". "Pardo e pintorruxado". "Co fuciño chato,
cas orellas moi aguzadas e rabelo." Seica era do tamaño dun can
mediano. Eu decíalle: avoa, será un raposo, ou un gato grande.
Ela contestaba e segue contestando rotundamente que non. Que
sabe moi ben como son os raposos e os gatos e que ese animal non
tiña nada que ver. Sen dúbida algunha semella ser un lince. Ela
segue facendo a mesma descripción. A min custame moito crelo.
Non era posible topar un lince en Galicia e menos na nosa zona.
Unha das miñas hipóteses é que se podería tratar dun gato
montés. Que tamén sería unha gran alegria. Non sei ademais se os
linces comen froitas nalgúns casos ou poden atacar a gatos
domésticos... O avistamento foise espallando pola veciñanza,
pero a xente de por aló tampouco lle dou moita importancia. Máis
ben ningunha. Pronto se escoitou aquilo de "eses bichos
botáronos¡". Pasou o tempo e non se volveu saber moito máis do
asunto... ata que unha noite nunha taberna, un veciño contou que
unha persoa de Carmoega, unha parroquia da ribeira do Arnego,
vira, ao anoitecer no seu coche, a un lince correr pola cuneta e
esconderse rapidamente no monte. Non falei persoalmente coa
persoa que o víu. Pero a que mo contou fala directamente dun
lince. Sen darlle máis voltas. É verdadeiramente estrano e ao
mesmo tempo fascinante soamente pensar na posibilidade de que un
lince chegara a merodear polas nosas terras. Despois de
bastante tempo saqueille a meu avó o tema. Contestoume: "Ao
bicho ese seica o mataron en Rodís." . Rodís é unha parroquia a
un km de Palio por onde tamén pasa o fermoso Arnego. Somente de
pensar nesa última posibilidade, sinto repugnancia. Non puiden
saber nada sobre se o que me contou meu avó foi certo. De ser
así, non quero nin pensar na posibilidade de que fose un lince e
o mataran. Pero tampouco o descarto, porque na miña zona téñense
matado coruxas, garzas, lontras, lobos, hai moitísimo furtivo
nos ríos... en fin, repulsivo. O conto volveu calar e nunca máis
se soupo nada do estrano animal ollado.
Espero que reciba o meu correo e que
teña en conta o que lle contei. Eu non vin absolutamente
nada. O que narro son simplemente feitos que chegaron aos
meus oídos. Non sei que opinará vostede ao respeto. Noraboa
polo seu traballo en defensa do noso incomparable medio
natural. Un saúdo cordial.
Daniel Santalla Silva. Lalín.
Poidera ser?
Río Arnego. Sobreirais marabillosos.
Pois que queres que opine?.
Deixemos a cousa tal cual...
|
Regresar a características.
Avistamentos en Galicia
Sacado de la Voz de Galicia 02/02/2014 Artigo de Nacho Blanco.
Regresar a características.
|
|
