Margaritifera margaritifera (L).

Mexilón de río.

 (Madreperla de agua dulce). 

O mexilón ou náiae de río é un molusco que habita as augas dalgunhos ríos galegos non afectados pola contaminación.  É unha auténtica xoia en Galicia. Non é moi abondoso. En tempos,  vín mexilóns  no río Miño en Ourense, a altura do Camiño do Vao; hoxe non existen nesa zona. A contaminación e os encoros  son trampas mortais para o mexilón de río. 

 

O mexilon é unha especie paraugas. ¿Sabes por qué?

Ver características

salir.jpg (922 bytes) Saír                       

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Náiade de río.    Mexilón de río

Margaritifera margaritifera (L)

Nome científico Nome galego Nome castelán
Dimensións Identificación Habitats
Lonxevidade Alimentación Reproducción
Población Distribución en Galicia Ameazas               Protección
Os encoros son mortais Atopados no Ulla Atopados no Navia e noutros.

Interés-perlas. Esp. paraugas.

Outros bivalvos en Galicia

Fotografías miñas

Intentárase o cultivo.

Os rios g. perden o mexilón.

Ver doc. da U.de Oviedo

Estudios actuais no río Ulla Proxecto Life+Margal+Ulla

Estado actual Margal

Unidad didáctica Margal Estado a. España Margal Bibliografía   Mod.   17/04/2020

   

salir.jpg (922 bytes) Saír                     

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nome científico:

Margaritifera margaritifera. Linnaeus 1758

Taxonomia:

Reino: animalia

Filo: Moluscos

Clase: bivalvos

Orden: unionoidae

Familia: Margaritiferae

Xénero: Margaritifera

Especie: Margaritifera margaritifera

 

Nota curiosa: o nome de Margaritifera margaritifera significa, nin máis nin menos,  fabricante de perlas ó cadrado.

Grupo de Méxilóns. Fonte Consellería Medio Ambiente Xunta Galicia. Descoñezo o autor.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nome galego:

Fotografía David Ansa (cambiando fondo)

Mexilón de río, náiade de río, madreperla, ostra de auga doce , perla de auga doce, madreperla de auga doce,   Náiade de río.

Grupo de Méxilóns. Fonte: Consellería Medio Ambiente Xunta Galicia. Descoñezo o autor.

 

Nota importante: tamén se chaman Náiades entendendo por Náiades os moluscos bivalvos, que son os mexilóns e almexas de río.

Na mitoloxía grega as náiades eran as ninfas das augas doces. Cada fonte, cada lago, cada río tiña a súa propia náiade. Estas ninfas dotadas de gran lonxevidade protexían as augas onde habitaban.

No son moi coñecidas xa que pasan a súa vida semienterradas aparte de que non son comestibles, si non outro galo cantaría...

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nome castelán:

Perla de agua dulce. Mejillón de río, almeja perlífera, madreperla de río, náyades.

 

Nota importante: tamén se chaman Náyades entendendo por Náyades os moluscos bivalvos, que son os mexilóns e almexas de río.

Na mitoloxía grega as náyades eran as ninfas das augas doces. Cada fonte, cada lago, cada río tiña a súa propia náyade. Estas ninfas dotadas de gran lonxevidade protexían as augas onde habitaban.

No son moi coñecidas xa que pasan a súa vida semienterradas aparte de que non son comestibles, si non outro galo cantaría...

Grupo de Méxilóns. Fonte: Consellería Medio Ambiente Xunta Galicia. Descoñezo o autor.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dimensións:

Ata 15 cms. según a ficha que aparece no libro "Macroinvertebrados de las aguas dulces de Galicia" dos autores Marcos A. González González e Fernando Cobo Gradín.

Na fotografía de Cismar vese a cara interna.

A cara interna é nacarada. Observar tamén na fotografía o desgaste do umbo. Esto seica é típico, todas presentan un desgaste grande con escoriacións máis ou menos profundas e extendidas sobre todo nos exemplares máis grandes.

É bastante grande, negra, moi marcados os crecementos e un pouco estropeada ou desgastada no umbo.

 

Grupo de Méxilóns. Fonte Consellería Medio Ambiente Xunta Galicia. Descoñezo o autor.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Identificación:

Trátase realmente dun mexilón de río, polo tanto doado de recoñecer, no suposto que algún día atopemos algún exemplar no río.

Normalmente están enterrados nun 75%, esto distingue a este mexilón, outras entérranse totalmente,  xa que o deixar unha parte do corpo sin sumerxir permite albiscalas máis doadamente. O deixar fora entre un 10% a un 25% vense mellor. O extremo aguzado sempre máis abaixo xa que se enterran cós pes. Deixan fora o gonzo. No río, dice  Estanislao F. de la Cigoña as que están mortas aparecen en posición deitada cara arriba.

Dos sifós sae de vez en cando unha burbulla que indica que están vivas.

Nesta fotografía vense mellor. A foto descoñezo o autor está sacada da web da Xunta deGalicia

A cara interna é nacarada. Observar tamén na fotografía o desgaste do umbo.

Na fotografía de Cismar vese a cara interna.

É bastante grande, negra, moi marcados os crecementos e un pouco estropeada ou desgastada no umbo.

 Cada día hai menos.

Utilizan o pe para escavar no sustrato e enterrarse.

A cuncha é negruzca lixeiramente abombada.

Na fotografía vense os músculos aductores que son os que pechan a cuncha.

A nivel máis especializado  os sifóns da margaritifera son distintos a todos os demais:

Todos son filtradores de alimentos, xa que collen pequenas partículas que están en suspensión na auga e fíltranas.

Eu persoalmente vin mexilón de río no río Miño en Ourense pola praia da Antena polo ano 1962-65. Hoxe non creo que quede ningún debido o grado de contaminación do Miño e os encoros.

Sensacional fotografía. Web da Xunta de Galicia. Descoñezo o autor da misma.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lonxevidade:

Poden vivir ata 100 anos. En Galicia atopáronse exemplares entre 32-40 anos.

Grupo de Méxilóns.

 Fonte Consellería Medio Ambiente Xunta Galicia. Descoñezo o autor.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

Alimentación:

Coma tódolos moluscos filtradores, aliméntase a base de pequenos organismos que introduce a base de entrar e sair a auga por unhos sifóns. (Filtra ata 2 litros de auga por hora).

Necesitan unha boa calidade da auga. Cunha mala calidade morren rápidamente. Tamén si a temperatura sube por riba dos 28º morren en 10-20 minutos. Por baixo dos 15º poden vivir, incluso sin auga un mes.

 

Grupo de Méxilóns.

Fonte Consellería Medio Ambiente Xunta Galicia. Descoñezo o autor.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Habitats:

O mexilón mezclado con coios de río.

Xeralmente cursos medio-altos de ríos troiteiros que atravesan terrenos silícicos.

Polo tanto ríos de augas limpas e claras e de correntes non moi fortes; augas blandas, relativamente pobres en calcio, ou sexa terrenos silícicos non calizos; fondos rocosos -arenosos, con baixo contido en limos . Os factores ecolóxicos que influen na especie de forma clara son: selección de habitat especializado e rango estreito de peixes hospedadores.

Era abondoso en pozas naturais, sombrías,  nas orelas dos ríos, con augas remansadas.

Resumindo:

Os exemplares están en lugares de augas remansadas, xeralmente cando a corrente do río vese minguada por algún saínte, sobre fondos de area e pedras soltas, preto da beira e a pouca profundidade: entre 15 e 30 cms.

 

Nesta fotografía, sacada da web da Xunta de Galicia, e da que descoñezo o autor, vese perfectamente os fondos que precisa este molusco, de feito vense moitos enterrados.

Nesta fotografía, sacada da web da Xunta de Galicia, e da que descoñezo o autor, vese perfectamente os fondos que precisa este molusco.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Poblacións:

Non se pode precisar o tamaño da área de distribución en Galicia, pero dende logo é moi pequeno. 

Según o libro "A volta coa fauna Galega" de Estanislao  F. de la Cigoña en Galicia está confirmada a existencia do mexilón de ríos nas catro provincias.

Así atopou mexilón en Pontevedra: no río Ulla e nos seus afluentes Arnego e Deza. Tamén no Umia e no Tea. Está presente tamén na parte baixa do río Miño.

Actualmente estase a facer un inventario no río Ulla e nos seus afluentes: Arnego e Deza. Ver o proxecto life+margal+ Ulla, que é algo positivo e básico que se esta a facer hoxe en Galicia.

Na Coruña no Mandeo e no Tambre o seu paso por Coirós.

En Lugo, onde o parecer a especie aparece ben espallada, atopou mexilón no Landro, Ouro e Masma e por suposto no Navia onde fixo o estudio precisamente do mexilón. Tamén na Terra Cha no río Narla na localidade de Ombreiro. No Ladra en Begote. Tamén no Ferreira. (Estos datos dice que son de Gustavio Martínez 2003).

En Ourense atopou varios exemplares no río Avia en Leiro no ano 2004.

En xeral está en regresión.

É de amplia distribución mundial: Europa, Canadá, Xapón, etc.

En España aparece nos ríos de Aragón, Asturias e Galicia.

Tamén se atopou no río Tera en Zamora. Atópase o oeste de Castilla e León.

Aparece tamén no norte de Portugal.

 

Nesta sensacional fotografía, sacada da web da Xunta de Galicia, e da que descoñezo o autor, vese perfectamente os fondos que precisa este molusco. Coios e area entre outros.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

Reproducción:

 

 

No dibuxo anterior vese a reproducción do mexílón de río, sempre que no entorno exista macho e femia, xa que si non convírtense en hermafroditas e fan o mismo ciclo, que é curiosísimo xa que polo medio necesitan a troita ou salmón inda que seica tamén vale unha saboga ou un sábalo.

Teñen un ciclo reproductor moi complexo, xa que require o que se chama un  hospedador, que neste caso ten que ser unha troita, un salmón,  un reo, un sábalo o unha saboga  durante a fase larvaria. Non valen os outros peixes.

As larvas son de concha moi delgada e de  tamaño microscópico (os gloquidios que miden sobre 50 micras), incúbanse nas branquias do hospedador, cada femia pode producir varios millóns (entre 1 e 4 millóns)  dependendo do seu tamaño. Estos gloquidios son liberados ó medio, donde se estimada  que soio un  0.01% deles sobreviven,  e seguidamente fíxanse no peixe hospedador.


Normalmente el gloquidio ten ganchos para amarrarse o corpo do peixe, normalmente nas branquias, onde se enquista durante varias semáns antes de transformarse nun xuvenil de vida libre.


Una vez enquistado nos filamentos branquiales do peixe,  en función da temperatura da auga, o gloquidio sufre durante un periodo de tempo unha metamorfosis ata soltarse das branquias. Caen ó leito do río, onde deben atopar unha posición favorable en area que esté limpa... Sábese pouco do tema neste estadio. Si as cousas van ben alcanzan os dous cms. en 4-5 anos.


A maduración sexual leva entre os 7 e os 15 anos de edad e o  período fecundo pode prolongarse na vellez. É unha especie dioica (hai macho e femia) pero poden convertirse en hermafroditas dependendo das condicións poblacionais.

En Galicia os  gloquidios son liberados á  auga en xullo-agosto.


A vida media da especie está entre 30 e 132 anos e a lonxitude da concha máxima entre 80 e 145 mm, dependiendo da  comida disponible.


Os estudios realizados con exemplares recollidos en Galicia mostran que a edade máxima que alcanza a especie nas nosas latitudes está entre 32 - 40 anos.

 

Texto sacado da USC, Laboratorio de Hidrobioloxía.

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

Interés:

 

Importantísimo para un río, os mexilóns de río aparte de estar protexidos,  a súa existencia nun río demostra a calidade do mismo. por eso se fala de especie "paraugas", xa que si a náiade vive nun río tamén vivirán outros seres que farán que o río presente un bon estado.

Sei que S. Salman vaime perdoar. A troita e o salmón están dentro do paraugas xa que é básica para a reproducción do mexilón de río. Por suposto que no paraugas hai moitos máis seres vivos...

Esta especie foi moi explotada no pasado, especialmente en centroeuropa como fonte do nácar para a fabricacións de moitos obxectos e para a extración de perlas.

Por certo nun de cada 3.000 individuos prodúcese un fenómenos único  que é a fabricación dunha perla de gran calidade: o manto que segrega o nácar, por diversas circunstancias. reacciona producindo un texido que o envolve pouco a pouco. O proceso dura decenios.

Seica en Alemania existen edictos do ano 1437 nos que a pesca do mexilón acarreaba a pena de morte.

Grupo de Méxilóns. Fonte Consellería Medio Ambiente Xunta Galicia. Descoñezo o autor.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Protección.

En peligro de extinción, vulnerable en algunhas zonas de Galicia.

Convenio de Berna III

UICN-V. En peligro.

Directiva Habitats.

Os problemas claros desta especie son: as canalizacións, os encoros, os dragados, a contaminación. Por suposto incendios, caudais ecolóxicos impresentables, etc.

O fluvicidio que está a sufrir Galicia vai en contra de esta especie.

Esta folla está sacada do traballo de Paz Ondina na presentación do traballo Life+Margal+Ulla ver este pdf.

Está claro que estos desastres que se están a dar en Galicia nos últimos vinte anos van en contra desta especie.  O anterior é soio unha pequena mostra destos desastres.

Tampouco se pode descartar a regresión que están a sufrir os hospedadores desta especie: salmón e troita principalmente.

Actualmente están a facer un estudio sobre a población galega deste mexilón, esperemos os resultados...

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

Ameazas:

Hai que destacar a desaparición de peixes hospedadores e a introducción de peixes exóticos que compiten con ventaxa cos nosos peixes autóctonos, aparte os plaguicidas agrícolas, a acidificación das augas, a modificación dos cursos dos ríos, as construcción de presas e minicentrais. Todo esto é unha desfeita para esta especie.

O limo do fondo dos encoros é a morte das madreperlas.

A súa conservación pasa polo tanto por un control da eutrofización dos encoros, polo control do abuso de zonas de recreo ( praias fluviais artificiais feitas sin ton nin son), a protección dos ríos, a prohibición de recollelos, en fin pasa por buscar a calidade do habitat.

Tamén van na súa contra : as canalizacións, os encoros, os dragados, a contaminación. Por suposto incendios, caudais ecolóxicos impresentables, etc.

O fluvicidio que está a sufrir Galicia vai en contra de esta especie.

Esta folla está sacada do traballo de Paz Ondina na presentación do traballo Life+Margal+Ulla ver este pdf.

Está claro que estos desastres que se están a dar en Galicia nos últimos vinte anos van en contra desta especie.  O anterior é soio unha pequena mostra destos desastres.

 

Tampouco se pode descartar a regresión que están a sufrir os hospedadores desta especie: salmón e troita principalmente.

Faixe algo en Galicia ?.

Eu penso que nada. A Consellería de Medio Ambiente Galega non se dedica a estas cousas. Esto está escrito no ano 2003. Esperamos que a Consellería actual, ano 2007 fago algo polos nosos ríos. Tampouco.

No 2011 en febreiro anúnciase que se van a cultivar no Ulla, veremos a ver que pasa. A idea é fora de serie xa que está en peligro.

Fotografía de M.P. Codina.

Por fin se fai algo en Galicia, ver o proxecto Life+Margal+Ulla que xa rematou e que, sin dúbida, está a ser un éxito. A miña ¡enhoraboa! a todo o equipo.

Os interesados podedes ver este video. Son 28 minutos que explican en que consistiu este proxecto , o que supón para a conca do río Ulla e como se pode extrapolar a outras concas. O traballo centrouse no estudio deste mexilón a Margaretifera e tamén a auganeira,

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Distribución en Galicia

Atópase en moitos ríos galegos, en especial o Umia, o Ulla e o río Eo. Ver mapa.

Fora de Galicia únicamente se atopa en zonas de Navarra e Pirineo navarro.

Mapa de distribución da Madreperla .

En Galicia está presente de momento en ríos como o Umia ( sin dúbida desaparecerá co encoro si se leva a cabo) o Ulla o Tea. Tamén nos afluentes do Arnego e Deza. Tamén nos afluentes do Ulla : arnego e Deza.  Tamén nos ríos Tambre e Mandeo. Tamén nos ríos Landro, Ouro, Masma e no río Eo. Tamén noutros ríos ver a referencia o traballo de Estanislao F. de la Cigoña.

Unha maravilla a conservar.

En Asturias tamén existe en varios ríos ( Narcea, Navia, Esva, etc. ).  En Zamora no río Tera

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Os encoros rematan esta especie

Efectivamente, si se estudia a reproducción do mexilón de río vese claramente que a súa estratexia reproductora básase nos peixes hospeadores, en Galicia a troita e o salmón. Os encoros impiden as troitas e salmóns moverse e polo tanto non alcanzan os tramos medios dos ríos, no Miño quédanse casi o principio os salmóns, co cal no van arriba.

Así por exemplo o encoro do río Umia, unha obra totalmente ilegal (hoxe xa funcionando), de ir para adiante rematará con esta especie sin lugar a dúbidas.

Os encoros rematan con esta especie. Tamén as canalizacións que se están a facer en Galicia, por certo o 99% pensadas cos pés, pois ben, nestas canalizacións non hai madreperla.

Certos deportes acuáticos son tamén nefastos para esta especie.

Xa non digamos a moda do 4x4 que é nefasta para ríos e regatos de Galicia. O paso polos leitos dos ríos debera estar restrinxido ou prohibido, salvo en determinados lugares.

 

Grupo de Méxilóns. Fonte Consellería Medio Ambiente Xunta Galicia. Descoñezo o autor.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

Estudios sobre a Margaritifera.

Ver documento da Universidade de Oviedo moi interesante sobre a madreperla.

Deste documento saquei algunhas fotografías e cousas do texto.

Ver tamén este link. 

FRESHWATER MUSSEL

Fotografías moi boas neste link.

 

Tamén hai un bon libro con  fotografías,  publicado pola "Junta de Castilla y León" "Las Náyades en Castilla y León" de Juan Carlos Velasco Marcos y Raquel Romero Boyero. Consejería de Medio Ambiente. 2006.

 

En Galicia hoxe 2013 hai un Proxecto Life+Margal+Ulla que durará ata o 2015.

A foto descoñezo o autor está sacada da web da Xunta deGalicia

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

Atopados mexilóns no Ulla.

Fago unha reproducción íntegra do email recibido:

MIGUEL SOUTO
(la voz | lalín)


"Margaritífera margaritífera es el nombre técnico de un molusco que se conoce comúnmente como mejillón de río, perla, ostra o madreperla de agua dulce. En las últimas semanas pescadores y ecologistas han encontrado conchas de margaritífera en el lecho del río Ulla, en la zona de las torrentes, entre los concellos de Agolada y Palas de Rei. Algunos incluso apuntan la existencia de ejemplares vivos.

Esta especie ha visto disminuída sustancialmente su población en los últimos años. Los miembros de la Plataforma Social en Defensa do Ulla reclaman medidas de protección del hábitat de este molusco para evitar su desaparición. Creen que la construcción de embalses podría dañar seriamente las colonias que supuestamente perviven en esta zona del río. Este molusco busca para vivir ríos de aguas limpias y claras; aguas blandas relativamente pobres en calcio, fondos rocosos y arenosos con bajo contenido en limos. Es abundante en las pozas naturales en las orillas de los ríos.

Desde la Plataforma se estudia solicitar la inclusión de esta zona en la propuesta de la Red Natura para preservar el hábitat natural de numerosas especies. Una de las medidas que se proponen es la elaboración de un plan de restauración de los ríos que incluya incluso la posible demolición de algunas presas. Uno de los objetivos que se persigue es devolver su hábitat natural a especies como el salmón o la anguila, que -según los ecologistas- han visto reducido su hábitat en más de un 90% en Galicia. Una demanda que se planteará a través de una iniciativa legislativa popular."

 

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

Atopados no río Navia e noutros ríos:

No río Navia a partires da Talla ou Calexón, 4 quilómetros por debaixo da Pobra de Navia, xa preto do límite con Asturias atopou Estanislao F. de la Cigoña varios exemplares de mexilón de río en total medidos botaron unha media de 7,27 cms de longo por 1,84 de altura, todos cós vértices das cunchas desgastadas. Nun artigo publicado no libro "A voltas coa fauna galega", 2004, describe esta presencia do mexilón,  que el chama náiade,  na conca deste río, así como as súas características.

 

Os exemplares foron recollidos en lugares de augas remansadas, xeralmente cuando a corrente do río vese minguada por algún saínte, sobre fondos de area e pedras soltas, preto da beira e a pouca profundidade: entre 15 e 30 cms.

Tamén fala de que foi atopado noutros lugares:

Según o libro "A volta coa fauna Galega" de Estanislao  F. de la Cigoña en Galicia está confirmada a existencia do mexilón de ríos nas catro provincias.

Así atopou mexilón en Pontevedra: no río Ulla e nos seus afluentes Arnego e Deza. Tamén no Umia e no Tea. Está presente tamén na parte baixa do río Miño.

Na Coruña no Mandeo e no Tambre o seu paso por Coirós.

En Lugo, onde o parecer a especie aparece ben espallada, atopou mexilón no Landro, Ouro e Masma e por suposto no Navia onde fixo o estudio precisamente do mexilón. Tamén na Terra Cha no río Narla na localidade de Ombreiro. No Ladra en Begote. Tamén no Ferreira. (Estos datos dice que son de Gustavio Martínez 2003).

En Ourense atopou varios exemplares no río Avia en Leiro no ano 2004.

Escribe tamén sobre as ameazas para a súa supervivencia: disminución de peixes hospedadores, a introdución de peixes  e moluscos exóticos, a creciente acidez das augas e a contaminación dos ríos son as grandes ameazas desta especie.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Outros bivalvos en Galicia

Que se teña estudiado en Galicia hai varios bivalvos como a Anadonta cygnea   (que se atopou por exemplo no río Támega en Ourense) que é moi parecida a Margaritifera (os dentes son distintos, parecen unha alfombra de tubiños). Tamén a  Potomida littoralis que é parecida.

Os Unio dos que se atoparon dúas especies.

Son todos moi parecidos:

Margaritifera margaritifera

Sobre 10-12 cms.

Ríos troiteiros, con fondos areosos e de pedra, sombríos.

Potomida litoralis

Sobre 6-8 cms.

Canais e acequias con fondos blandos e de pedra.

Unio pictorum..

Sobre 8-10 cms.

Fondo arenoso e raíces de árbores.

Anodonta anatina...

Sobre 18-20 cms. É bastante grande.

Augas lentas e encoros.

 

Para ver as diferencias hai que acudir a caracteres morfolóxicos, os interesados ver o libro " Las náyades de  Castilla y León". Ver bibliografía.

A Corbícula fluminea, é outro bivalvo,  que lle fixen unha ficha especial, xa que é unha invasora incrible. Ver este link.

Tamén hai en Galicia os bivalvos pequenos (menores de 2 cms.) como todos os sphaeriidae e os mytilidae.

Para ampliar ver o libro "Macroinvertebrados de las aguas dulces de Galicia" de  Marcos A. González y Fernando Cobo. 2007.

Tamén outros ver bibliografía.

Poño este esquema sacado dun traballo sensacional de Paz Ondina Publicado a raíz do traballo Life+margal+ Ulla e que podedes topar o pdf neste link.

 

Ir a características

 

 

Bibliografía desta ficha:

Nota:

Os datos anteriores están recollidos de notas de F.R. Woodward. Sobre bibliografía deste molusco hai reseñas de J. Macho "Moluscos de agua dulce en Galicia, con observaciones sobre las especies y localidades".

Recentemente no 2006 aparece o libro: "Macroinvertebrados de las aguas dulces de Galicia" dos autores Marcos A. González González e Fernando Cobo gradín. Libro co que completo a ficha.

Tamén botei un vistazo, e algunhas fotografías,  o sensacional libro publicado pola "Junta de Castilla y León" "Las Náyades en Castilla y León" de Juan Carlos Velasco Marcos y Raquel Romero Boyero. Consejería de Medio Ambiente. 2006.

Últimamente tamén utilizo o libro "A volta coa fauna galega" de Estanislao F. de la Cigoña, onde trae un traballo moi interesante feito no río Navia. O libro é de AGCE e está publicado no ano 2004.

 

No 2013 incorporo datos sobre o traballo que se está a facer no río Ulla para recuperar o mexilón de río.   Proxecto Life+Margal+Ulla

Proxecto que xa rematou e que foi e será un éxito totalmente extrapolable a outras concas. Por fin estase a facer cousas, con base científica, en Galicia.

Os interesados podedes ver este video. Son 28 minutos que explican en que consistiu este proxecto , o que supón para a conca do río Ulla e como se pode extrapolar a outras concas. O traballo centrouse no estudio deste mexilón a Margaretifera e tamén a auganeira,

 

A foto descoñezo o autor está sacada da web da Xunta deGalicia

Ir a características

 

 

 

 

 

 

OS RÍOS GALEGOS PERDEN O MEXILÓN.

Efectivamente o mexilón de río está desaparecendo dos nosos ríos. Neste caso están a morrer os poucos que quedan no alto Miño pola zona de  O Páramo. A contaminación que leva o cambio da acidez do río fai que se parta o seu caparazón e morran.

Estamos a rematar cos nosos ríos de forma que esto non ten volta atrás...

Hai unha proposta de ir contra esta desaparición que parece sin retorno. Ver este link da Voz de Galicia que explica os pormenores:

Os rios galegos perden o mexilón.

Ir a características

 

 

 

 

 

 

 

 

Fotografías miñas do mexilón de río

Mexilón de río. Río Barxa en Ourense e Rabaçal os poucos kms. Ten o umbo moi desgastado como outros moitos. O mexilón pode vivir ata 100 anos. Cantos tería este?

 

Neste lugar estaba o mexilón de río. Por suposto vivo, estaba medio aberto e o collelo botou auga por unha especie de sifonciño. O collelo enseguida se pechou moi forte....

Non había máis o seu carón.

 

Fotografía do río un km. máis arriba. A tardiña.

Outra imaxen cós bidueiros o fondo e a luz do atardecer...momentos inolvidables que xustifican unha xornada de pesca inda que non se dera ben, que non foi o caso...

Ir a características