Fotografía de Oriol Alamany.
Partimos da base de que son pescador de troitas, e gústame pescar a noitiña, no sereno; é unha hora mítica e sempre entran moi ben as troitas ó mosquito.
O voltar para coller o coche, no verán, hai lugares cheos dunhas luceciñas entre a maleza. Son as femias que chaman os machos para mostrarlles o seu amor. Son as lucerlas da noite. Tamén se chama vagalume en galego. Son incríbles. Os machos voan como tolos de amor para aparearse.
Gústanlle os lugares húmedos, como son as beiras dos ríos galegos.
O vagalume ten outros nomes en galego como son: lucecú, lucencú, luceiro, lucerna, lucerla, corcoño, coroceiro, corcoceiro, ferriño, vella, vella do caldo, verme da noite, bicho do lume, cociñeiro, vella dos valados, cagalume, meiga, pirilampo...
En castelán chámase: luciérnaga.
En Portugal chámanlle: pirilampo e luzecú, entre outros nomes.
O seu nome ten a seguinte
Taxonomía:
Reino: Animalia
Clase: Insectos
Orden: Coleoptero
Familia: Lampyridus
Xénero: Lampyris
Especie: Lampyris nocticula
Fotografía de Antonio Sacristán.
A emisión lumínica dos últimos segmentos abdominais dos vagalumes, producida ó oxidarse unha proteina -a luciferina-, é máis chamativa nas femias; os machos normalmente, non emiten esa luz, inda que poden fácelo.
Estos insectos atópanse en franca regresión, os herbicidas, insecticidas, o exceso de luz de moitos lugares fan que a súa luz cada vez destelle menos nas cálidas noitas do verán.
Ver este video da Voz de Galicia.
De tódolos xeitos vexo vagalumes pola noite e no mes de xullo dende o ano 2015 o 2018 en Calvos (Vilasouto-O Incio-Lugo), na casa da Bica. Pensei que xa non quedaban...
Unha ledicia.
A este fenómeno de encenderse e apagarse chámaselle: bioluminiscencia.
O vagalume é un gran depredador de caracois, os que ataca dunha forma peculiar, xa que se sube o caparazón para darlle a volta e logo empeza a comer.
Realmente os adultos non comen prácticamente e quen o fai son as larvas que se alimentan de caracois os que atacan de forma incrible.
Na fotografía de Gunter Steinbach vese unha larva de lucerla atacando un caracol.
O vagalume tamén lle gustan moito as babosas. Fotografía de Jhon Tyler na que un vagalume ataca a unha babosa.
A fotografía mostra a femia da lucerla subindo por unha pranta.
Mide entre 16 e 18 mm. É estival, solitaria e de actividade nocturna.
Os machos poden voar perfectamente polas noites, gracias a luz que emite a femia, poden localizar o seu amor.
O apareamento é rápido e os ovos son depositados case de seguido, os poucos días.
Este é o macho da lucerla ( Lampyris noctiluca), o macho, como se pode ver ou intuir na fotografía, é alado. Este feito chámase dimorfismo sexual
As femias son as que producen a luz para chamar os machos.
Eu sempre pensei que era o revés.
Información e fotografía sacada do libro "Entomología" de Rick Imes.
O dimorfismo sexual é claro, o macho e a femia son completamente distintos, mentras a femia parece un gusano o macho semella ser un escarabello.
Nesta fotografía de Gunter Steinbach vense a femia e o macho perfectamente.
A natureza ten estas cousas sensacionais.
Por certo a lucerla ou vagalume gusta moitos de lugares húmedos, como os que hai preto dos ríos galegos.
Nestas dúas fotografías sacadas da Galipedia tamén se aprecia perfectamente as diferencias entre a femia, a da esquerda, e o macho, a da dereita, que semella máis ben un escarabello.
O macho tamén pode emitir luz, de feito ten unha zona no abdomen que ten esta cualidade.
Observar os grandes ollos do macho, necesita ver pola noite onde está a femia e voar ata alí... A fotografía é de Gunter Steinbach.
A lucerla está en peligro de extinguirse, polo menos en Galicia.
Dice Manuel Rivas no seu libro "Unha espía no reino de Galicia" que a lucerna, que tamén chama vagalume, é o ser vivo de Galicia con máis nomes: "Cóntanse case cen sinónimos!. O vagalume é unha auténtica estrela na memoria luminosa da cultura pop galega. Algunhas denominacións son marabillosas, todas metáforas: vella do caldo, lucencú, verme da noite, corcoño...Por qué esta fixación do galego cara a ese feiticeiro ser cativo?. En todas as súas formas emite luz, mesmo cando é ovo. Máis a luminosidade é especialmente intensa na femia. Un poeta <<da montaña>>, Aquilino Iglesia Alvariño, foi quen de enfiar con vagalumes a máis fermosa oración laica, a que dí así:
"Dainos, Señor
un alpendre de sombras e de luar
para cantar.
E un carreiriño de vagalumes
polas hortas vizosas do teu reino. "
A lucerla tamén se chama vagalume en galego.
Na fotografía vese un macho de lucerla tamén có abdomen iluminado.
O macho como xa está dito é alado. Esta cualidade permítelle voar ata onde está a femia para aparearse.
Fotografía do vagalume. Pedro Luaña.
Sensacional fotografía pola noite do vagalume.
Fotografía de Pere Tuset sacada de DigitalNatura
----------------------------
Vagalume
Vagalume
Recentemente foi escollida como a palabra máis bonita do noso idioma:
vagalume
É unha fermosa palabra. As pesquisas do blog de Fran Alonso escolleron esta palabra, como a máis bonita do noso idioma. Realmente é marabillosa.
A traducción é algo así como "fuego errante".
Moi bonita...
Vagalume, descoñezo o autor da fotografía.
É curiosa e está moi ben feita e traballada esta páxina web sobre "Los gusanos de luz"
Saír.
