Equus asinus. Burro fariñeiro. (Asno)

Lendas sobre o burro

Montaxe: burro fariñeiro nun muíño de Vilameá, esperando os sacos de fariña.

 

  O burro fariñeiro que salvou a San Mamede no Incio.

 

  A leite de burra e Cleopatra. Historia ou lenda?.

 

  Que lle dí o burro o amo?.-Pensa primeiro...

 

salir.jpg (922 bytes) Saír.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O burro fariñeiro nas lendas galegas:

 

Entre as oito lendas máis coñecidas do municipio de O Incio, que figuran no libro "O Incio paisaje historia y patrimonio" de Luís López Pombo. Diputación provincial de Lugo 2003;  figura unha que é unha lenda popular que resulta moi curiosa. Farei unha copia íntegra da misma. (páxina 229 e seguinte.)

"...Nos cuenta la leyenda recibida de nuestros abuelos que el Santo Varón Mamed saltó a lomos de su pollino desde la famosa Pena de San Mamede, hasta la Pena de Coruxo, en el lado opuesto del monte, salvando la notable distancia que separan las montañas que forman el cauce de los ríos Antigua y Cabe.

   Acuciados por nuestra infantil curiosidad quisimos saber el motivo que tuvo el santo para "pegar esa espantada" en burro y por qué el venerado Mamed huía a "uña de burro" con tanta prisa.

     Los abuelos nos decían que escapaba de las insidiosas tentaciones de Satanás, pero no era de la misma opinión el abuelo Florencio que sabía muchas cosas de leyendas y milagros de los santos.

     Contaba el Abuelo que el santo era el guardián de todas las llaves de los cinturones de castidad depositadas a su custodia por aquellos condes y señores principales que marchaban a Tierra Santa a combatir a los infieles, mientras sus bellas damas esperaban el regreso de tan esforzados caballeros tan castas y tan puras..."

     "Queridiños nos decía el abuelo, lo que no puede el diablo, lo puede el dinero", y así llegó el Santo varón al delito de corrupción y de facilitar a sus amigos información privilegiada haciendo un pingüe negocio con el alquiler de llaves para cinturones de castidad en connivencia con un cerrajero que hacía magníficas copias. Regresaron los nobles al tener noticias de sus "testas coronadas" porque tenían más cuernos que un saco de caracoles, montaron en cólera, crucificaron al cerrajero y al "Santo Mamede" lo salvó su pollino con ese salto tan fenomenal de montaña a montaña.

     Como estas tierras de O Incio era de Encomienda y del Abad de Samos, quedaron excluídas de la horca y el cuchillo y en aquellos remotos tiempos no existía aún el derecho de extraditar a los pícaros.

     También fué lástima que san Mamed desconociera la técnica del "parapente", así le hubiera ahorrado a su pollino tan extraordinario esfuerzo"...

Ata aquí o texto escrito por Luis López Pombo no libro citado.

--------------------------------------------------------------------------------

 

Nota engadida polo autor da www:

Está claro dos datos anteriores e do dibuxo do libro que non se trata dun "pollino", é claramente un burro fariñeiro, con todas as da lei, noutro caso sería imposible que saltase entre as dúas montañas; por outra banda, na zona non podía haber outros, xa que abondan os muíños; así eran famosos os muíños dos ríos Antigua e Cabe que algúns inda se conservan hoxe. Está claro que o santo non iba coller para fuxir un burro que non existira na zona, e que non fora de todas garantías...estaba a xogarse a vida...

Sin dúbida o burro fariñeiro salvou a San Mamede dunha morte segura. Outro burro, doutra raza, non sería capaz.

Na próxima edicción do libro citado,  gustaríame que Luís López Pombo, a quen felicito polo libro xa que ten unha cantidade de datos marabillosos sobre o Incio e a súa bisbarra,  fixera as correccións pertinentes. Gracias anticipadas.

Por certo San Mamede deu nome o pobo de San Mamede de Vilasouto; a esta parroquia perteñece un pobo que se chama Calvos, moi querido polo que escribe e no que teño parte da miña familia.

 

Volver

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A leite de burra e Cleopatra.

Cleopatra que seica se coidaba con leite de burra...



 

Raiña de Egipto (51-30 a.C.) derradeiro membro da Dinastia Telemaica.

 

Coñecida polos seus inimigos como "A Vibora do Nilo". Unha muller moi bela e sedutora, cuns dotes politicas innegables. Dominaba sete idiomas e, caso singular, foi o unico membro do seu dinastia que falaba a lingua dos seús subditos: o exipcio. Filla de Tolomeo  XII Auletes, rei de Exipto, cando este morreu, no 51 a.C., Cleopatra, de 17 anos, e o seu irmán, Tolomeo XIII, duns 12, sucedéronlle conxuntamente no trono coa condición de contraer matrimonio. No terceiro ano do seu reinado, Tolomeo, tomou o control exclusivo do goberno e empuxou á súa irmá ao exilio. Cleopatra reuniu un exército en Siria, aínda que foi incapaz de defender a súa pretensión ata a chegada a Alexandría, no 48 a.C., de Xullo César, quen se converteu no seu amante e apoiou a súa causa. No 47 a.C. Tolomeo XIII morreu en combate e César proclamou a Cleopatra raíña de Exipto.
Casou co seu irmán menor, Tolomeo XIV, de aproximadamente 11 anos. Viaxou a Roma, onde foi concubina do César. Tivo un fillo, Cesarión, que afirmaba que era fillo de César. Despois do asasinato deste último no 44 a.C., regresou a Exipto, onde se di que envenenó a Tolomeo XIV e converteu a  Cesarión no seu sucesor (co nome de Tolomeo XV). No 41 a.C. foi convocada en Tarso por Marco Antonio, gobernador dos territorios de Oriente, namorándose dela. Regresaron a Alexandría, onde viviron xuntos durante algún tempo. No 40 a.C. Marco Antonio regresa a Roma, onde casa con Octavia, irmá de Octavio, posteriormente o emperador Augusto. Cleopatra tivo mellizos. No 36 a.C. Marco Antonio viaxou a Oriente encabezando unha expedición contra os partos. Reuniuse con Cleopatra en Antioquía. casaron e naceu un terceiro fillo. No 34 a.*C., tras unha campaña de vitorias contra os partos, Marco Antonio anunciaron formalmente a división do antigo Imperio de Alejandro Magno entre Cleopatra e os seus fillos. Marco Antonio continuou vivindo en Exipto e no 32 a.C. Octavio declarou a guerra á parella e Marco Antonio divorciouse de Octavia. Na batalla de *Actium no 31 a.C., crendo que a derrota de Marco Antonio era inevitable, retirou a súa flota e ambos fuxiron a Alexandría. Marco Antonio, ao ler un informe falso sobre a morte de Cleopatra, suicidouse. Cesarión, o último dos Tolomeos, foi condenado á morte por Octavio, que se entrevistou con Cleopatra e lle dió garantias, pero cando a raíña vió que o seu fillo foi asasinado, non quixo ser levada a Roma encadeada e sufrir unha terrible humillación sabendo que Octavio pretendía exhibila polo seu triunfo en Roma. Logo de revestirse coas súas galas reais, suicidouse o 29 de Agosto do ano 30, dejandose picar por unha  serpente aspid. Exipto pasou a mans romanas.
Dise que Cleopatra escribiu un tratado de beleza, desgraciadamente perdido, aínda que se coñecen algúns fragmentos citados por Galeno, Aecio e Pablo de Egina. Sábese que se pintaba as pálpebras de cor verde, que usaba pestanas postizas; os beizos pintábaos de carmín, e en azul as veas da súa fronte e das súas mans. Bañábase en leite de burra mesturada con mel, e para disimular as enrrugas  dos seus ollos usaba unha crema a base de pulpa de albaricoque.


 

Volver

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Que lle dí o burro ó amo.

 

Sacado do sensacional libro "Cando os animais falaban" de Xose Miranda e Antonio Reigosa de Xerais

 

Volver