O moucho común pódese atopar en toda Galicia inda que
cada vez é menos abondoso.
As causas de que cada día vaia a
menos, hai que buscalas na
despoboación de Galicia, no uso de raticidas, nos incendios, na contaminación, nos que morren debaixo dun coche polas noites, na caza ( hai
moitos cazadores que deberan quedar na casa, son auténticos terroristas)
, nos roubos ou destrucción de niños, etc.
O caso é que cada día hai menos mouchos en Galicia e a situación é
preocupante.
Nota: a familia dos
strigidae son aves rapinas nocturnas de ollos grandes, peteiro
curto e ganchudo, ás longas e redondeadas. Rostro en forma de
corazón ou do símbolo infinito.
Nesta familia están os mouchos, os bufos e a
Avelaiona (cárabo común).
É común en toda Galicia
está moi ben representado no Xurés en Ourense e tamén na zona do
invernadeiro e limítrofes.
De tódolos xeitos non é abondoso. O moucho
gústanlle máis os terrenos máis abertos, e árbores separados e non
moi densos.
Os insecticidas, sobre todo os
raticidas, a caza ( nun campeonato provincial
de caza presentouse un moucho, increible) , roubos de niños, etc,
afectanlle moitísimo.
Tamén as liñas
eléctricas teñan feito mella en todo tipo de bufos.
Os incendios tamén rematan cós bufos galegos.
Era unha ave común en todos os pobos galegos pero hoxe
os pobos xa sabemos que non son o que eran, os prados as leiras os
cultivos van desaparecendo e por contra veña estradas, veña vivendas,
veña coches coas luces pola noite, así non hai maneira... Avanza o monte
alto que tan pouco lle gusta, os eucaliptos e un longo etc.
Seica aguanta en Lugo, nalgúns viñedos e ribeiras
fluviais do sur de Pontevedra e pouco máis... Tamén na Coruña e pola
zona de Betanzos, Pontedeume, Carral e Carballo.
De tódolos xeitos en Galicia dun censo no 2003 que
apuntaba a 1.058 parellas nidificantes pasouse a un 3,6% menos entre ese
ano e o 2008.
O moucho dí Xurxo de Vivero
" ten unha pinta moi simpática, sobre todo, a súa mirada
enfurruñada, impresión que da pola especial configuración da faceira e
a cabeza. Cando colle medo por nos ver, bambolea cómicamente o seu corpo
de atrás a adiante, ata que emprende a fuxida cun voo ondulado,
semellante o dos petos, voo ven distinto o recto e potente das súas
cazatas nocturnas".
O moucho, por común, é
personaxe de moitos contos, ditos e cantares populares. Por exemplo:
"Cando o moucho mouchea, ou neva ou xea"
Esta ave estaba mal vista polo vulgo que a
consideraba ave de mal agoiro, xa que din que venta a morte.
Por suposto que nona é.É unha auténtica aliada co agro e coa xente que
traballa no campo. Imprescindible...
Os ingleses levaron o moucho no siglo
XIX xa que o consideran beneficioso. Todo un exemplo a seguir.
Por bufos entendemos en Galicia as aves de rapina
nocturna da familia dos estríxidos (familia strigidae como o moucho e
estos bufos e a avelaiona...) como o Bubo bubo que é o bufo real e
otros. En xeral todos teñen unhas características comúns como ter un
corpo robusto, unha cabeza grande arredondeada cun peteiro forte e groso
e uns ollos grandes redondos. A súa pluma é de cor parda arrubiada e as
ás son anchas e longas.
Desgraciadamente en Galicia xa non queda o
Bufo real ( Bubo bubo) de ata 1,70 cm. de envergadura,
enténdese coas ás abertas... (
pódese atopar algún no Caurel pero teño as miñas dúbidas).
Bufo real, prácticamente desaparecido de
Galicia, unha mágoa. Fotografía sacada do libro "As donas do
Vento" de Xurxo de Vivero.
Bufo real. Fotografía sensacional de Lubonir
Hlasek.
Falan de que se detectou o bufo real nos canóns
do Sil, na Baixa Limia e na Serra de Pena Trevinca. Dende logo eu dudo
moito estos datos.
José Curt falaba en 1980 de tres ou catro
parellas. Mal chollo.
O Bufo pequeno (Asio utus) sobre 90 cm. tamén moi escaso. Quizais no Courel.
O feito é que a súa población é totalmente
descoñecido nestes momentos (decembro do 2005).
Bufo pequeno,prácticamente xa non quedan en
Galicia, penoso. Fotografía sacada do libro "As donas do
Vento" de Xurxo de Vivero.
Bufo pequeno (Buho chico) vai a menos.
Dende estas liñas apelamos os galegos que aman a
súa terra para conservar o que temos e cuidar a nosa natureza.
Por último temos a
Avelaiona
(cárabo común) , Strix aluco que seica é moi abondoso en Galicia fálase
de 1.400 parellas o que é un número importante.
A avelaiona bota entre 37-40 cms. Hai dúas formas unha
cincenta e outra parda.
Vese nos bosques,
principalmente caducifolios e tamén en parques urbáns con árbores vellas.
Avelaiona. Strix aluco. Cárabo común.
É moi clara a
X branca que se ve entre o pico.
Sobre 40 cms.
Ten un
cante moi característico.
Nesta imaxen vese perfectamente a X que rodea os ollos.
Guía das aves de Galicia. Xosé M.
Penas. Carlos Pedreira e Carlos Silvar. As curiosidades e outras cousas están
sacadas do Tomo II de Aves da colección Atlas de Vertebrados de Galicia.
O dibuxo está sacado do libro
"Aprendendo coas aves" de Carlos Silvar e Carlos Pedreira. Un
libro sensacional.
Algunhas fotografías están sacadas do
sensacional libro "As donas do vento" de Xurxo de Vivero.
Saír
Ir a
características 
