Populus nigra. Choupo negro. (Chopo).
Son árbores de moita altura, ata 30 metros. Fai tempo había moitos nas estradas.
É unha árbore moi doada de distinguir. Está na segunda liña dos ríos galegos, despois dos salgueiros, amieiros e bidueiros.
En Ourense, no río Miño, na praia da Concha (hoxe xa non é praia) había moitos (está de moda cortalos...). Tamén en Reza, por debaixo de Ourense, vense moitos.
En galego tamén se chaman choupos, lamagueiros ou lamigueiros.
A variedade Itálica é moi típica nos ríos galegos. Ver características.
Chopo por Reza, a beira do río Miño, en Ourense. Alí hai moitos...
Populus nigra L.
Nota: populus fai referencia o pueblo e polo tanto refírese o gran coñecemento que ten a xente desta árbore. igra polo aspecto do tronco cando xa ten anos...
Clase: Anxiospermas
Ode: Salicales
Familia: Salicáceas.
Choupo a beira do río Miño por Reza en Ourense.
Chopo negro, lamigueiro, Choupo negro, álamo mouro, álamo negro, lamagueiro, álamo mouro.
Nota: en Ourense os choupos máis grandes chámanlle tamén choupas.
Alamo negro, chopo común.
Choupo negro, variedade itálica.
Árbore que pode botar ata 30 metros. A variedade da fotografía é a Itálica; por suposto hai outras. A fotografía está tomada en Ourense, na Ponte Vella.
A variedade da fotografía, é a non itálica. En Ourense na marxen esquerda do río Miño, por debaixo de Oira hai uns cantos choupos negros.
Na fotografía vese un chopo negro a esquerda e un chopo branco a dereita.
Hai varios tipos de choupos negros:
No dibuxo as duas variedades, a da esquerda a común do choupo negro en inverno e en verán, a dereita a variedade itálica. Estas dúas son as máis abondosas, polo menos a beiras dos nosos ríos.
--o--
Logo hai outras variedades como o chopo lombardo, utilizada como ornamental; e un par delas que aproveitan o rápido crecemento que teñen estas árbores e que se poden xa talar os dez anos; así o Populus deltoides Marshal, chamado choupo americano ou chopo de Virginia e un híbrido que é o Populus canadensis, son os que máis se cultivan.
As follas son caedizas, simples, alternas, o limbo parece un triángulo ou ovo tirando a rombo.
Chopos a beira do río Miño. Reza (Ourense). No verán.
Ten a beira aserrada. Cor verde por diante, ou sexa na face da folla é cor claro por detrás, no envés.
No outono a cor é amarela.
Chopos a beira do río Miño. Reza. No outono.
Dibuxo sacado do libro: Guía das árbores de Galicia. Henrique Niño Ricoi. Carlos Silvar.
Neste dibuxo vense as características máis importes desta árbore.
Observar o tronco,é totalmente distinto do tronco do choupa branca.
As follas dende logo son verdes polo haz e máis pálidas polo envés.
O tronco é moi característico xa que é grisáceo (na xuventude é liso) e pronto se cubre de estrías lonxitudinais, marcándose entre elas as famosas costelas negras que dan lugar o nome (refírese o nome de Populus nigra).
Grupo de choups no "paseo das ninfas" en Ourense. Reza. A carón do río Miño.
---------------------------------------------------------
Fonte: Guía das árbores de Galicia. Henrique Niño Ricoi. Carlos Silvar.
Ribeiras dos ríos e lugares frescos.
Na fotografía pode apreciarse na parte de arriba as follas que co vento ensinan o envés, dende logo máis pálida.
Grupo de choupos negros no "paseo das ninfas" en Ourense. Reza. A carón do río Miño.
Flores verdosas ou avermelladas. Floración precoz a finais do inverno.
As flores son en amentos colgantes, verdosos, que logo se abren en dúas valvas na madurez, liberando unhas semillas parduscas provistas de penachos algodonosos.
O froito é unha cápsula de 7 - 9 mm., primeiro verdosa e logo parduzca.
Observar o froito en cápsula, que en principio é verdosa.
Fotografía de Félix Llamas.
Dereito e groso.
Dereito e groso.
O tronco é moi característico xa que é grisáceo (na xuventude é liso) e pronto se cubre de estrías lonxitudinais, marcándose entre elas as famosas costelas negras que dan lugar o nome.
Nesta fotografía vense as costelas famosas.
A madeira:
Densidade
Moi leve. Pouco resistente. Utilización Construçión: estructuras.
Mobiliário: interiores, fondo de mobles e costados
Laminados.
Carpintería fina.
Mistos e palillos.
Estores e persianas.
Grupo de choupos negros no "paseo das ninfas" en Ourense. Reza. A carón do río Miño.
Árbore de gran valor ornamental, empregada en parques e xardíns. A madeira é pouco resistente.
Mediocre combustible.
Coas xemas prepárase un ungüento antihemorroides.
Tamén estas xemas teñen propiedades diuréticas e sudoríferas.
Esta é a variedade itálica.
O choupo é unha árbore que axuda moito a disminuir a contaminación nos ríos, está demostrado que acumula ferro, entre outros metais.
Fai anos eran típicos os choupos nas estradas. Ver esta fotografía:
Fotografías:
Choupos de Reza no outono. Ano 2005.
As mesmas choupas ou choupos no verán.
En Ourense a beira do río Miño era moi normal estas filas de chopos negros. Hoxe quedan estos na zona de Reza, xa que por debaixo de Oira a maioría dos chopos que había foron pasados pola serra do Concello de Ourense, que é un especialista en cortas de árbores. En Ourense nestos anos 2000-2005 hai unha auténtica febre coa corta de árbores. ¡Menuda forma de invertir os cartos de Europa...!.
Na fotografía do 2005, vese as zonas dos caños preto do río Miño en Ourense que estaba chea de chopos, hoxe ten este aspecto, deixaron uns cantos o que é o tronco con inxertos e o resto veña fora. ¡Manías do arrase de árbores! ¡Veña sendeiros con vallas! ¡Cartos de Europa ben mal empleados!. ¡Si sanearan os ríos de Ourense, o Loña e o Barbaña, que son pocilgas casi sin vida!.¡Si fixeran unha depuradora que depurase e non o conto que hai hoxe en xunio do 2005!. Pero non, veña facer cousas para a Galería. Despois poñen como exemplo o cuidado do Medio Ambiente en Ourense, ¡hai que ter caradura!...
Por certo no ano 2017 Ourense inda non ten en funcionamento a depuradora. Incrible. Tamén sigue a falarse de limpar o río Barbaña, de feito hai diñeiro para facelo, un ano máis...Logo nada de nada. O peor ¡que fan cós cartos?. Unha vergoña. Onde están os salmónidos e salmóns que decía o Presidente anterior da Confederación Miño-Sil no río Barbaña?. "En el fondo del mar, unos pececitos vienen y otros se van...". Para chorar o que fan cós nosos cartos...
Na fotografía, do autor da www, a esquerda un choupo negro e a dereita un chopo prateado ou blanco. Enfrente os Caños, río Miño. Ourense. Do pouco que deixaron en pé...
Grupo de Choupos no "paseo das ninfas" en Ourense. Reza. A carón do río Miño. 2010
---------------------------------------------------------
Fonte: Guía das árbores de Galicia. Henrique Niño Ricoi. Carlos Silvar.
Fotografía de choupos en Verín
Un exemplar extraordinario.
Seica ó van a cortar...Esperemos que ó podamos evitar.
Fotografía Secundino Lorenzo. Ano 2017.
Exemplar extraordinario de Choupo negro (Populus nigra I.), xusto á carón do río Tamega en Verín; baixando dende a Alameda ata o río. Visitei esta zona despois de corenta anos, uns poucos menos dos que ten este choupo.
Por certo neste lugar comenza un camiño, feito fai pouco, que me sorprendeu gratamente, e que vai pola beira esquerda do río, varios kms. río arriba. As orelas perfectamente cuidadas e manteñendo limpio o bosque de Ribeira, moitos bidueiros e freixas, o río limpo e en definitiva un camiño moi agradable de facer. Unha mágoa que este ano non choveu apenas e o río levaba moi pouca auga; de todolos xeitos en algunhas pozas había nenos, cos seus pais, tomando un agradable baño e disfrutando da auga, que é vida e dá vida.
Fotografía Secundino Lorenzo. 2017
Tronco da árbore que chama a atención sobre todo as costelas negras que se forman cando xa é un exemplar adulto; e que lle dan o nome de Choupo negro.
¡¡¡Atención: seica chegou a tala do Concello de Verín!!!
Seica van tirar os choupos que hai nese lugar, en Verín, noticia de xuño de 2019, e van facer unha estrada. Dende esta páxina web denuncio estos feitos lamentables, nun pueblo como Verín, e outros moitos, que están a mirar moi pouco polos ríos e as suas ribeiras. Non se poden cortar árbores que teñen moitos anos e fan a sua misión a carón do río. Logo veñen as desfeitas, como a de fai uns días, con tormentas que arrasan ríos cheos de porquería, con maleza que nunca se limpa e cunhas ribeiras onde se talan árbores simplemente por que estorban, sin pensar no lugar onde están , a súa misión a carón dos ríos, a súa historia e un longo etc. que hai que evaluar...
Fotografía dos choupos que pretender cortar en Verín. Fotografia de Alberto M. 2019.
Video onde se ve a dimensión do tronco deste choupo, que é unha auténtica pasada de espectacular.
Con esta data remito denuncia do feito a Adega Ourense e a CCOO de Ourense (s. de Medio Ambiente) e a Xunta de Galicia (Consellería do Rural, Medio Ambiente).
¡Non á tala indiscriminada de Choupos negros en Verín!
----------------------
Me entero de que el chopo fue cortado posteriormente.
Solo nos queda, por lo tanto el recuerdo y el derecho a tener ese recuerdo.
Me envía Alberto Mariño estas fotografías y este artículo maravilloso sobre este evento:
Lamento por un amigo
Nos dijeron que estaba irremediablemente sentenciado de muerte, y la noticia cayó sobre nosotros como un anticipado hachazo. Así que, sin demora, nos hemos acercado desde Ourense a Verín para verlo, acaso por última vez, y -sí- para abrazarlo.
Es un hermosísimo, espléndido, chopo negro (populus nigra), ubicado en A Pergiza topónimo que ya sugiere la delicia del lugar. Su envergadura (35 metros de altura, 6.09 metros de circunferencia en la base, y 2 metros de diametro) y su majestuoso porte lo convierten en un ejemplar sin igual en todo el valle verinés.
Fue plantado con amor -pronto hará cuatro décadas- en el interior de la propiedad de unos viejos amigos: como una celebración de la Vida que justo por aquellos días tomaba nueva forma en una preciosa niña, y a quien no por casualidad pusieron por nombre Zoe (�vida� en griego). No hace mucho que avatares de la reordenación del territorio lo dejaron inerme fuera del recinto privado, en terreno común. Y ahora un plan urbanístico aprobado por la Corporación Municipal de Verín lo condena a desaparecer.
No somos ni políticos ni técnicos. Suponemos la legalidad de la medida adoptada, pero no deja de sorprendernos y alarmarnos. Ignoramos los asesoramientos medioambientales con que se ha contado, pero dicha decisión resulta paradójica al afectar a una Zona de Especial Protección de Valores Naturales. Según reza un cartel situado a pocos metros del árbol en cuestión, ese espacio por el alto interés de las comunidades que conserva, participa en el proyecto europeo Red Natura 2000 a fin de preservar la biodiversidad. A la vista de la amenaza inminente, casi parece una broma de mal gusto.
Que sepamos, la presencia de ese ejemplar único a nadie amenazaba. Y nos preguntamos, aún incrédulos, si los supuestos beneficios van a compensar la indudable pérdida. ¿No era posible conjugar el reciente proyecto con la conservación de lo que desde tan largo tiempo existía? Nos tememos que, una vez más, so capa de aparente modernización triunfe algo tan rancio como la insensibilidad ante la vida y la belleza. Probablemente, y como en otras tantas otras ocasiones, el pragmatismo, el rectilíneo espíritu de geometría, no deja espacio a la imprescindindible finura de espíritu.
¿No contemplaremos ya la rotunda y benévola imagen de ese querido testigo silencioso -pero rumoroso- de tantas pláticas y a cuya sombra tanta vida ha discurrido? ¿No veremos más cómo el aire acaricia su fronda, ni cómo esta cae y se renueva, una y otra vez, al hilo de las estaciones? ¿Ni, cómo se engalana con la luz del sol ni cómo lo platea la luna? ¿A quién apelaremos para que tal cosa no suceda? De llevarse a cabo la medida anunciada quedaría un hueco de irrepetible e irrecuperable vitalidad y hermosura a unos metros de la margen izquierda del Támega. ¿Llenarían ese vacío con cemento? ¿O, con césped artificial?
Valgan estas pocas palabras como expresión de gratitud a esa bella criatura amenazada de derribo. Y como manifestación de nuestro dolido desacuerdo y enérgica protesta ante lo que no puede parecernos sino un atropello.
Teresa Velasco Tapias, Ramón Cao Martínez y un grupo de amigos. .
Ourense a 10 de julio de 2019.
Saír.
Ir a
características
